Voor de tiende keer kwamen honderden mensen naar de kerk in Laren. Onder hen waren veel familieleden van slachtoffers die met de vakantievlucht van Martinair naar Portugal vlogen. Tijdens een stille wake die de hele middag duurde, stonden zij voor de gedenkplaat met daarop de namen van alle slachtoffers. Ook brandden in de kerk 56 kaarsen als eerbetoon voor de omgekomen passagiers.

P. Huising uit Spijkenisse kwam samen met zijn vrouw naar de kerk. Zij verloren een (schoon)zus en zwager in 1992. „Elk jaar is december weer een moeilijke periode voor ons”, vertelt hij. „We hebben geen afscheid kunnen nemen, daarom is deze herdenking een vast ritueel voor ons.”

De herdenkingsbijeenkomst is dit jaar voor de tiende keer georganiseerd door de Anthony Ruys Stichting. Die stichting is opgericht door overlevenden en nabestaanden en wil de veiligheid van het luchtverkeer bevorderen. Volgens voorzitter Dirk Batenburg is vooral de onduidelijkheid rond de oorzaak van de ramp moeilijk voor veel nabestaanden en overlevenden. „Dossiers blijven gesloten, de luchtvaartwet laat niet toe dat wij kunnen inzien wat er precies aan de hand was”, aldus Batenburg.

Volgens hem is de herdenking ieder jaar opnieuw „een emotioneel bijzonder zwaar dieptepunt. Juist vanwege het ontbreken van het begrip menselijkheid in de afhandeling. Er is met de nabestaanden en overlevenden uitsluitend financieel afgerekend. Maar het gaat de slachtoffers niet in de eerste instantie om geld. Veel mensen kunnen deze ramp niet afsluiten, omdat ze niet weten wat er precies is gebeurd voor en tijdens de ramp.”