Het klopt niet als er wel voorbede wordt gedaan voor de zondagsschooljuf die enkele uren per week met de kinderen uit de kerk werkt, en niet voor de docent die vijf dagen voor de klas staat. Het zijn niet slechts de zieken en verdrietigen die het gebed van de gemeente nodig hebben, ook de directeur en vuilnisman kunnen niet zonder.Dat is de strekking van de boodschap die ds. Van der Spoel morgen in Houten meegeeft aan bezoekers van de conferentie ”Christen zijn op je werk”. Hij vindt dat kerken te weinig aandacht hebben voor werkende christenen, en dat dit moet verbeteren.

Van der Spoel is voor 80 procent predikant in een PKN-gemeente in Amersfoort-Vathorst; verder coacht hij via zijn bedrijf Speech & Communication mensen uit het bedrijfsleven en de politiek.

„Christenen ervaren nog steeds een kloof tussen de zondag en de maandag”, zegt hij. Ondanks allerlei organisaties die zich inmiddels bezighouden met de doordeweekse christen verandert er volgens ds. Van der Spoel nog weinig. „Dat is mijn grote zorg. Veel preken, ik sluit die van mijzelf erbij in, gaan over persoonlijk geloof, en over gemeentewerk. Maar niet over hoe geloof handen en voeten krijgt in het dagelijks leven.”

Stage

Wel merkt hij verschil tussen predikanten die een baan in het bedrijfsleven hebben gehad, en dominees die zo vanaf de universiteit de pastorie zijn ingegaan. Dat is waarom hij voorstander is van een verplichte stage voor voorgangers.

Zijn conclusie baseert de Amersfoortse predikant vooral op wat hij hoort en ziet als coach. Tegelijk herinnert hij zich een onderzoek waarin ruim 50 procent van de evangelische christenen aangeeft nog nooit een preek over werk te hebben gehoord. „En dat terwijl je voor 60, 70 procent op je werk leeft.”

Hij pleit voor een praktische prediking die regelmatig ingaat op concrete vragen, zoals: hoe ga ik om met mijn chef, wat moet ik doen als ik faal, hoe beheer ik geld. Ook is het mooi als dergelijke zaken op de Bijbelkring aan de orde komen, meent ds. Van der Spoel, en tijdens huisbezoeken.

Een kerntekst waarover hij morgen spreekt, is Efeze 6:7. „Doe uw werk voor de Heere, en niet voor de mensen, is daar de boodschap. Dat is een basishouding: werken alsof Hij naast je zit.”

Zo is elk werk zinvol, benadrukt ds. Van der Spoel. „Er is een mooi verhaal van C. S. Lewis waarin hij vertelt over een stratenveger. Het was iemand die fluitend de straat schoonmaakte. Als hij klaar was, moest hij weer opnieuw beginnen. Toen hij stierf, riepen de aardse en de hemelse gewesten: „Dat was een goede straatveger.” Want hij deed zijn werk met vreugde. Dat gaat over arbeidsethos. Ik hoor daar erg weinig over in preken.”

De gedachte dat mensen een ‘algemeen’ onderwerp als naastenliefde toch zelf kunnen vertalen naar de werksituatie, vindt ds. Van der Spoel te gemakkelijk. „Je moet de praktijk wel even aanraken. Ik ging zelf eens de mist in met Filippensen 2:13. De eerste keer sprak ik alleen over: werk uit wat God in u werkt. Hierover kun je diepe, bevindelijke preek houden, en daarna amen zeggen. Maar Paulus gaat verder; hij trekt een conclusie. Toen heb ik een tweede preek gehouden over vers 14, met als thema: Zij die geloven mopperen niet.”

Roddelen

Een christen op de werkvloer kenmerkt zich niet slechts door wat hij laat –vloeken, roddelen–, betoogt ds. Van der Spoel, maar vooral ook door wat hij wel doet. Dat is zijn tweede punt, morgen: wat kenmerkt een christen? „Als christen treed je actief op. Aandacht is daarbij een kernwoord – het is een hedendaags woord voor naastenliefde. Als er met een collega iets aan de hand is, ga je dat niet bagatelliseren, maar maak je tijd vrij om te luisteren. Het probleem is vaak dat we onze handen vol hebben aan onszelf. Ieder gaat voor zijn eigen hachje. Juist in een crisistijd kan een christen laten zien wat het verschil is. Hij zal niet proberen via ellebogenwerk zijn baan te behouden als er ontslagen dreigen. Hij hoeft niet stoer te doen of op zijn tenen te lopen; hij weet: mijn leven is veilig in de handen van God.”

Meer informatie: www.alphaopdewerkplek.nl.