Het bestaansrecht van de kinderdoop wordt door velen in twijfel getrokken. Veel gemeenten in reformatorische kring hebben te maken met leden die zich (willen) laten overdopen. Het is dan ook goed dat er boeken verschijnen die grondige aandacht geven aan dit onderwerp.Dr. P. Korteweg heeft gekozen voor de benadering om weer te geven hoe er in de tijd van de Reformatie over doop en verbond gedacht werd. Dat is een waardevolle benadering, omdat op deze manier de opvatting weerlegd wordt dat de kerken die uit de Reformatie zijn voortgekomen, de kinderdoop als iets vanzelfsprekends hebben meegenomen uit de Rooms-katholieke kerk zonder zich te bezinnen op het Bijbels fundament van de kinderdoop.

De auteur laat vooral Guido de Brès aan het woord. Zijn geschrift, ”De wortel, de oorspronck en het fundament der wederdopers”, geeft duidelijk weer hoe Guido de Brès in het Woord van God het verbond met Abraham en zijn nageslacht als de rode draad ziet en als fundament voor het dopen van de kleine kinderen van de gemeente.

In hoofdstuk 2 wordt uitvoerig ingegaan op het functioneren van de Schrift bij Guido de Brès in zijn denken over de doop. De Brès wilde zich alleen op het Woord van God baseren. Uiteraard wilden de wederdopers dat ook, maar hier komt het verschil tussen het gebruik van de Schrift tussen hem en de wederdopers naar voren. De lijnen naar vandaag kunnen doorgetrokken worden, omdat het verschil in visie op de doop ook nu vooral te maken heeft met de visie op de Schrift, de eenheid tussen Oude en Nieuwe Testament en het gebruik en verstaan van teksten binnen het geheel van de Schrift.

Vervulling
Helder wordt uiteengezet hoe de besnijdenis wordt vervuld in de doop. Ook Guido de Brès heeft sterk de eenheid tussen het Oude en Nieuwe Testament benadrukt. Het verbond der genade is onder de oude en nieuwe bedeling in wezen hetzelfde verbond. Lijnrecht daartegenover staat de Schriftvisie van de dopersen die het verbond van God met Abraham als een schaduw van het wezen zagen. De nieuwtestamentische gemeente van nu bestaat uit de ware gelovigen. Daar is het God in hun ogen om te doen. Het verbond met Israël is van voorbijgaande aard.

Het nut van dit boekje van dr. Korteweg ligt vooral in het feit dat het toerusting bevat voor hen die zich willen verdiepen in de Bijbelse gronden van de kinderdoop. De schrijver zal met zijn boekje vooral die mensen voor ogen hebben gehad die er vanuit gaan dat de kinderdoop Bijbelse grond heeft. Tegenstanders zullen zich niet zo gemakkelijk laten overtuigen aan de hand van een geschrift uit de tijd van de Reformatie. We zijn de schrijver erkentelijk voor wat hij geboden heeft en wij kunnen hier zeker onze winst mee doen om des te meer onze Bijbelse argumenten in te brengen in het gesprek met hen die de kinderdoop afwijzen.

Een opmerking zou ik willen maken bij wat we vinden op bladzijde 100 over de wedergeboorte bij kleine kinderen. Wat mij betreft had de auteur hier wel wat dieper op in moeten gaan om duidelijk te maken wat De Brès bedoelt. Temeer daar op blz. 95 wordt weergeven hoe De Brès dacht over de jonggestorven kleine kinderen die naar de overtuiging van de Brès behoren tot hen die ten eeuwigen leven zullen opstaan.

Onderschatting
In het slot van dit boekje wekt de auteur ons op om voortdurend werkzaam te zijn met de doop van onszelf en van onze kinderen. De waarde van de doop wordt vaak onderschat. Daar wil ik van harte mee instemmen. Wellicht had hier nog wat sterker in door kunnen klinken wat we in onze Heidelbergse Catechismus vinden als het gaat om de gronden voor de kinderdoop. Daar lezen we dat de jonge kinderen niet minder dan de volwassenen door Christus’ bloed de verlossing van de zonde en de Heilige Geest, Die het geloof werkt, is toegezegd. Terecht wordt benadrukt door de auteur dat we alleen door het ware geloof delen in het werk van Christus en niet door de doop.

We hopen van harte dat onder Gods zegen dit boekje bij mag dragen aan het recht verstaan van de doop. Het is een waardevolle aanvulling aan op wat reeds over dit onderwerp verschenen is.