Met stijgende verbazing heb ik kennisgenomen van de ontboezemingen van Andries Knevel. De zoveelste ‘orthodoxe’ christen die in korte tijd het scheppingsgeloof inwisselt voor een combinatie van schepping en evolutie. En met evolutie bedoelt men dan niet slechts geleidelijke ontwikkeling, maar evolutie naar darwinistisch model als mechanisme van variatie en natuurlijke selectie.Het probleem is dat de Bijbel van de christenevolutionisten doorgaans maar twee hoofdstukken kent (Genesis 1 en 2). De rest speelt geen rol. Zo worden Christus en de Geest buiten het scheppingswerk gehouden.

Maar de Schrift leert overduidelijk dat Christus scheppingsmiddelaar is (Hebreeën 1:2v), dat Hij ook door Zijn opstanding de eersteling van de nieuwe schepping is geworden en dat Hij bij Zijn komst in heerlijkheid een nieuwe hemel en een nieuwe aarde zal brengen. Over ontwikkeling en voortgang in de schepping gesproken!

En als we dan deze scheppingsmiddelaar eens vergelijken met de darwinistische evolutie, dan zien we dat de evolutie de niet-aangepaste, zwakke en zieke organismen via selectie elimineert, maar dat Christus de armen en zwakken zaligspreekt. Wat dwaas om Christus te zien als de lijstduwer van het evolutieproces zoals de theïstische evolutionisten doen. Dat staat zo ver af van wat we over Jezus Christus in de Bijbel lezen! Christus is in de arme, de vreemdeling, de naakte, de zieke (Matth. 25:35-36).

Niet de natuurwetten creëren een hogere vorm van bestaan, maar wel het kruis van Golgotha gevolgd door de opstanding van Christus. Zo ontvangen armen, onaangepasten, zieken en behoeftigen genade van de Schepper en krijgen ze door de opstanding deel aan een hogere levensvorm.

Een zogenaamde procesgod, die het zwakke en onaangepaste uitschakelt, elimineert, of erger nog: een langzame dood laat sterven, wat is dat voor een god? In ieder geval niet de God van de Schrift.

Als de feiten duiden op een evolutie met een selectieproces waarbij het minder aangepaste het moet afleggen tegen de beter geoutilleerde organismen, dan is dat proces gestart nadat de zonde zijn intrede heeft gedaan, en niet bij de schepping. Het mag dan een werkelijkheid zijn, maar het is God zij dank niet de hele werkelijkheid.

Op het kruis volgde de opstanding. Christus heeft de dood overwonnen en wij verwachten naar de Schriften een nieuwe hemel en een nieuwe aarde, waar we verlost zullen zijn van dit genadeloze evolutieproces.

Wat betreft de evolutietheorie worden de bakens in christelijk Nederland in snel tempo verzet. De calvinisten lezen Abraham Kuyper blijkbaar niet meer en de moderne maatschappelijk geëngageerde christenen hebben de grootste Duitse theoloog uit de 20e eeuw, Jürgen Moltmann, kennelijk niet gelezen. Beiden hebben het verschil tussen schepping en evolutie heel wat dieper gepeild dan de prietpraat die nu over christelijk Nederland wordt uitgestort.

Wie deze woorden scherp vindt, heeft Kuyper nog niet gehoord. Hij zegt in zijn ”Rede bij de overdracht van het rectoraat van de VU” over het ”theïstisch evolutionisme”: „Ik aarzel geen ogenblik zulk een roekeloos spel met het heiligste gedreven te brandmerken als de lafste quasi-religieuze verzinning die ooit onder woorden is gebracht. Laat men eerlijk zijn, den moed zijner overtuiging bezitten, en er rond voor uitkomen, dat de Evolutie niet slechts atheïstisch, maar anti-theïstisch is en op alle religie als menschelijk zelfbedrog den ban legt.”

En even verder: „Tegenover de bestekloze mechaniek der Evolutie stellen wij het geloof in dat Eeuwig Wezen, dat „alle ding gewerkt heeft en nog werkt naar den raad zijns willens.” Tegenover de Selectie die het soort zoekt en het individu verwaarloost, houden wij vast aan de Electie, die spreekt van „den witten keursteen, waarop een naam is gegraveerd, dien niemand kent dan die hem ontvangt.””

En Moltmann, aan wie ik ook de titel ”Christus de Verlosser van de evolutie” ontleen, zegt (The Way of Jesus Christ, 303): „Er is geen evolutie zonder selectie. Het is waar dat alle lagere vormen van leven inherent aanwezig zijn in de hogere. Maar dit geldt alleen voor de vorm zelf, niet voor haar individuele voorbeelden. Teleologisch is een volmaakt wezen aan het eind van het evolutieproces zeker denkbaar, … maar de opstanding uit de doden, het rechtvaardigen van de slachtoffers en het verzamelen van het verlorene brengen een verlossing die geen evolutieproces ooit kan bereiken… en daarom omvat deze Verlossing ook de bevrijding van het evolutieproces zelf.”

De auteur is redacteur van de commentarenserie ”Studiebijbel” bij het Centrum voor Bijbelonderzoek in Veenendaal.