Inemesit maakt haar eerste foto onder de grond van het metrostation in de voorstad Bethesda. Ze heeft de hele nacht niet geslapen. „Ik was te opgewonden, heb uren met vrienden gepraat". Brian Moyer - verrekijker om de nek, videocamera om de schouder - stapt lachend de propvolle metro binnen. „Iedereen is opgewekt!" constateert hij, „of slaapt". Trots haalt hij zijn toegangsbewijs uit een binnenzak. De pracht en praal, hij wil het voor geen goud missen. Zijn pet is behangen met Obama-buttons, onder zijn arm kopt een krant ’Change is now’.In donker Washington lopen duizenden enthousiaste Obama-aanhangers te zoeken naar de doorgang naar de Mall. In de lucht cirkelen helikopters, veiligheidsofficieren kijken toe en wijzen de weg. Ondanks het intimiderende uiterlijk machtsvertoon is de sfeer ongedwongen. „Goedemorgen broeders!", begroet iemand de sterke arm.

„Barack Obama, now is his moment", prijst een krantenverkoper zijn Washington Times aan: „het goedkoopste souvenir van de dag". Collega-verkoopster Carolyn blijft nuchter: „Mijn bloeddruk gaat alleen omhoog als ik pijn heb, ik voel nu vooral blijdschap".

Veel wegen zijn afgesloten en het duurt even voordat de tunnel op weg naar de Mall wordt gevonden. „Obama, Obama", schalt het massaal door het donker van de vroege ochtend. Camera’s gaan de lucht in, flitslichten verlichten de menigte. Joe Bill is moeilijk ter been en kan het tempo nauwelijks bijbenen. Hij is vrijdag uit Georgia aangekomen. „Ik ga het halen, ik ga het halen", zegt hij buiten adem leunend op zijn stok. Over de ceremonie maakt hij zich geen zorgen: „Ik sta elke minuut uit".