„Gelukkig was ík vanmorgen op een manifestatie waar ik me níét hoefde af te vragen of er om mij heen soms allerlei onwaardige leuzen werden gescandeerd”, prikkelt SGP-Kamerlid Van der Staaij. Hij doelt op een pro-Israëlbijeenkomst voor het Kamergebouw, waar christelijke organisaties parlementariërs een petitie aanboden en waar het allemaal uiterst beschaafd toeging.Hij doelt ook op het spiegelbeeld van deze bijeenkomst: de protestdemonstratie van een week geleden in Amsterdam, waaraan SP-Kamerlid Van Bommel deelnam. Daar domineerden geblokte sjaals, werd ”Hamas, Hamas, Joden aan het gas” gescandeerd, en herhaalde Van Bommel zijn mantra: ”Intifada, intifada, Palestina vrij!”

Van der Staaij is niet de enige die Van Bommel zijn meelopen in Amsterdam kwalijk neemt. Ook CU-Kamerlid Voordewind („U weet toch wel wat een intifada is?”), PVV-parlementariër De Roon en VVD-prominent Van Baalen vallen over hem heen.

Als Van Bommel sputtert dat zijn leus verkeerd wordt uitgelegd („Intifada kan ook geweldloos zijn”), klinkt hoongelach. Zachtjes bij de Kamerleden, wat harder vanuit het publiek.

Het Kamerdebat over het geweld in de Gazastrook verloopt langs de lijn waarlangs de laatste decennia elk debat over het Midden-Oosten verliep: links toont sympathie voor de Palestijnen, rechts begrip voor Israël.

Vaak terugkerende term is dit keer ”proportionaliteit”. Volgens links is al het geweld dat Israël momenteel gebruikt „disproportioneel.” Er is sprake van stedelijke oorlogvoering, blokkades en volstrekt ongelijke krachtsverhoudingen, klaagt GroenLinks-Kamerlid Peters.

ChristenUnie en SGP begrijpen van die opvatting niets. Voordewind: „Palestijnse raketten bedreigden de afgelopen jaren continu 20 procent van de bevolking van Israël. Die raketten richtten zich uitsluitend op burgerdoelen: ziekenhuizen, scholen, peuterspeelzalen.”

Van der Staaij: „Gelukkig is het geweld van Israël niet proportioneel. Dat zou het pas zijn als dat land zich, net als de Palestijnen, alleen op burgers zou richten. Gelukkig doet Israël het omgekeerde.”

Als het debat halverwege de middag eindigt, staan linker- en rechterkamp nog onwrikbaar op de eigen startposities. Met het publiek is het niet anders. Geheel tegen de regels staan aan het eind enkele vrouwen op om een pro-Palestinaspandoek te ontvouwen. „Jullie moeten je schamen”, roepen ze: „Ja, ook jullie christenen. Ze moesten jullie kinderen eens beschieten en bombarderen.” En: „Hamas is wettig gekozen.”

Bij de deur van de commissiezaal krijgen de dames het aan de stok met een andere toeschouwer, een oudere heer. „Ach, ga toch weg met Hamas. Wat, democratisch gekozen? Hitler was ook democratisch gekozen.”