De Kamerleden Van Miltenburg (VVD) en Van der Ham (D66) vroegen daarop de bewindsman de subsidie in te trekken. Eerst weigerde hij. Maar toen Plasterk beter onderzocht wat Onze Weg doet en niet doet, veranderde hij van mening. De organisatie kan fluiten naar haar geld.Revu en DePers halen het verhaal over ziekte en genezing niet van de website van Onze Weg. Volgens de website behartigt de organisatie belangen van christenen die principieel geen seksuele relatie aangaan met personen van hetzelfde geslacht. De organisatie is niet uit op genezing of iets van dien aard. Zij erkent wel dat iemands homoseksuele aard zou kunnen veranderen. Een christen beaamt immers dat bij God alles mogelijk is. Dat is in feite waarover de minister struikelt.

Plasterk ontkende bij de beantwoording van Kamervragen in eerste instantie dat alleen groepen in aanmerking komen voor subsidie die dezelfde visie koesteren als het kabinet. Later zei hij dat financiële steun niet past binnen het subsidieprogram van de overheid, omdat dit programma sociale acceptatie van homoseksualiteit bepleit. Toen leek instemmen met de kabinetsvisie wel belangrijk voor het krijgen van subsidie. Wekken die twee uitspraken niet de schijn van tegenstrijdigheid?

Dat Plasterk terugkomt op de belofte Onze Weg subsidie te geven, komt niet echt onverwacht. Zijn als minister meevaren op een boot tijdens de homoparade vorig jaar leverde flinke discussie op. Hij erkende toen enerzijds dat er verschil mag bestaan ten aanzien van het doel dat mensen willen bereiken met homo-emancipatie. Anderzijds voerde hij een vurig pleidooi dat „homo’s het mogen zijn én ernaar mogen handelen.” Hadden ook die uitspraken niet iets dubbels?

De minister vindt dat homoseksuelen net zo min hoeven worden te genezen als heteroseksuelen. Hij lijkt daarmee even te vergeten dat het heterohuwelijk niet omstreden is. Het begrip homoseksualiteit ontstond pas in de tweede helft van de negentiende eeuw. Daarvóór was het gemeengoed degenen die een andere gerichtheid praktiseerden als zondaren te zien. Doorgaans wachtte een zwaar vonnis. De opmerking over genezing van hetero’s klinkt gewild naïef.

Haagse bewindslieden lijken in de actuele situatie supergevoelig voor de belangen en het welzijn van homoseksuelen. Toen in 2002 het eerste kabinet-Balkenende aantrad, wilde dat eigen accenten leggen. Het gezin zou aandacht krijgen. Normen en waarden stonden weer hoog in het vaandel. Dat waren positieve punten. De nieuwe ploeg onderscheidde zich van paars. Balkenende leidt ondertussen z’n vierde kabinet. Wat is er nog over van zijn eerste geestdrift?

Opnieuw blijkt dat media veel macht hebben. Revu en DePers hebben de zaak aan het rollen gebracht. Media vestigden ook de aandacht op de kersttoespraak van de paus voor de kardinalen. Hij zei dat de kerk de scheppingsorde van man en vrouw moet respecteren en de mens moet beschermen tegen zelfvernietiging. Homo-organisaties steigerden. Minister Verhagen riep zelfs de pauselijke gezant op het matje, hoewel de paus het woord homo niet eens heeft gebruikt.

Media hebben macht. Als zij halve waarheden publiceren over de Rooms-Katholieke Kerk of over een christelijke organisatie, worden die zomaar grif geloofd door ongelovigen en door mensen die de kerk vaarwel zeiden. De affaire rond Onze Weg toont de akelige consequenties. De vraag is hoeveel recht van bestaan orthodoxe christenen in de toekomst met hun Bijbelse opvattingen overhouden. Ook als er geen sprake is van geweld kan de kerk het knap lastig krijgen.