Aan de buitenkant zien de grauwe gevels van het Jules Vernemuseum er niet echt aantrekkelijk uit. Zeker niet op een dag als deze, wanneer de regen met bakken uit de hemel valt.Wie de moeite neemt het hek open te doen, wacht een verrassing. Een imposante toren met bovenop een koperen wereldbol steekt hoog boven de huizen uit. De toegangsdeuren van het museum zijn gedecoreerd met kleurige bloemen.

Jules Verne, de meest vertaalde sciencefictionschrijver ter wereld, schreef van 1882 tot 1900 zo’n 34 werken in deze woning, waaronder ”Reis om de wereld in tachtig dagen” en ”20.000 mijlen onder zee”. Om deze meesterfantast te eren is het vier etages tellende woonhuis in de loop van 2005 omgebouwd tot een museum.

Het gebouw staat vol met zaken die herinneren aan de beroemde schrijver: meubilair, foto’s, handschriften en boeken. Een rondgang door het museum wordt zo een magische tocht door de belevingswereld van de schrijver.

Na het passeren van de kassa stapt de bezoeker op de begane grond de eetkamer en de salon van Jules Verne binnen. Het servies staat keurig gepoetst in de kast, aan de muren hangen kiekjes en schilderijen van familieleden. In een aangrenzend gedeelte liggen de eerste vruchten van Vernes schrijverschap. Hij schrijft dan nog vooral chansons en theaterstukken. Hij ontmoet in die periode de uitgever die hem zijn hele leven trouw zal blijven: Pierre-Jules Hetzel.

Via een wenteltrap komt de bezoeker terecht in het pand van Vernes uitgever. Dankzij het strenge regime van Hetzel -die Verne aanspoorde stevig door te schrijven- groeide de schrijver uit Nantes uit tot een van de grootste sciencefictionschrijvers ter wereld. Niet alleen zijn pennenvruchten vonden gretig aftrek; vooral de spelletjes die naar aanleiding van zijn boeken verschenen, deden het goed.

Nog een verdieping hoger staat de bezoeker in de Nautilus, de boot die Verne beschrijft in het boek ”20.000 mijlen onder zee”. In zijn schrijverskamer ligt een grote wereldkaart op de grond. Op het bureau stapels boeken en bladen: de bezoeker mag in alle vrijheid bladeren door het researchmateriaal en draaien aan de grote wereldbol.

Op zolder hangen maquettes van de schepen Albatros en Nautilus aan het plafond. Via het raampje kijkt de bezoeker uit op de toren van het huis. Veel mensen gingen ervan uit dat Verne boven in het torentje zat te schrijven. Maar dat was niet zo: Jules Verne kon niet zo goed traplopen, want als suikerpatiënt liet zijn gezondheid te wensen over. In 1886 werd hij bovendien -om onbekende reden- in zijn been geschoten door zijn neef Gaston. Sindsdien liep Jules Verne mank.

In Amiens is nog veel te vinden over de wereldberoemde schrijver. Dicht bij het museum staat een monument van Verne dat in 1909 is onthuld. Aan de gevel van het gebouw waar hij is overleden, de huidige Boulevard Jules Verne 44, hangt een gedenkplaat. Op het kerkhof de la Madeleine is Jules Vernes grafsteen te zien, vervaardigd door de beeldhouwer van Amiens, Albert Roze.

Maison Jules Verne, 2 Rue Charles Dubois (hoek boulevard Jules Verne), Amiens. Openingstijden: maandag-vrijdag 10.00-12.30 en 14.00-18.00 uur. Weekend 14.00-18.00 uur. Op dinsdag gesloten.
jules-verne.net en amiens.com/julesverne.

Jules Verne vestigt zich in 1882 in Amiens om de volgende redenen: „Mijn vrouw wil dat ik me in Amiens vestig, een bezadigde stad met een gelijkmatig karakter. De mensen zijn er geletterd en vriendelijk. Men bevindt zich niet ver van Parijs, maar toch ver genoeg om er de weerspiegeling van te zien, zonder last te hebben van het ondraaglijke lawaai en de steriele gejaagdheid.”

Over de omgeving van Amiens: „Ach, hadden we maar de tijd de toren van de kathedraal te beklimmen, dan zou u de hoofdstad van ons Picardië goed kunnen overzien, nu verdedigd door losstaande forten! U zou de lieflijke dalen zien van de Somme, de Avre, de Selle, in de schaduw van die prachtige bomen, die nog slechts vijf centimes per jaar opleveren, maar dankzij het royale stadsbestuur bewaard zijn! U zou de buitenste boulevards zien, die via twee magistrale bruggen de rivier oversteken en deze met een groene gordel omgeven.”

Uit: ”Een ideale stad, de droom van een stad in het jaar 2000”.