Opinie

ChristenUnie nog steeds op principieel spoor

Het is niet waar dat de ChristenUnie een principieel spoor heeft verlaten, stelt P. G. Mak. Hij protesteert tegen het beeld dat wordt geschetst in het artikel over de christelijke politiek in Nederland in het RD van zaterdag. Het zou goed zijn als critici meer meeleven tonen met christenpolitici.

24 December 2008 07:42Gewijzigd op 14 November 2020 06:58

In het afsluitende artikel van de serie over de christelijke politiek in Nederland in het katern Accent zet Addy de Jong een stevig beeld neer: „Noch aan de abortuswet, noch aan de euthanasiewet, noch aan het homohuwelijk kunnen Bijbelgetrouwe politici nog wezenlijk iets veranderen.” Alleen de SGP houdt nog „manmoedig vast” aan het streven naar herkerstening van de samenleving. De ChristenUnie heeft dat ideaal feitelijk losgelaten en bij het CDA is het nooit aan de orde geweest, aldus De Jong.Onderscheid dus tussen ideaal en praktijk. Maar klopt dat wel? De stellingname van De Jong verbaast me en wordt verder ook niet onderbouwd. Alsof er in de boezem van de ChristenUnie (ik praat even vanuit deze partij) geen uitgesproken verlangen is naar een maatschappij waarin Gods geboden norm zijn.

Prof. dr. J. C. Kennedy en drs. J. P. Volaard uit Leiden geven hún kijk op de zaak. Met de opvattingen van de eerste heb ik weinig moeite maar met die van de laatste wel. Sinds het euthanasiedebat in 2001 heeft de christelijke dimensie volgens Vollaard geen rol meer gespeeld. Kan Vollaard mij enig ding noemen waarvan de Heere niet gezegd heeft: „Dat behoort Mij”?

”Aan het Binnenhof is de antithese tussen christenen en niet-christenen zelden nog bepalend. Een stuiptrekking ervan was zichtbaar in het godslasteringsdebat van een week geleden”, schrijft De Jong. Sinds wanneer noemen we het optreden van gemarginaliseerde christenpolitici een ’stuiptrekking’? Ik mis hier de nodige fijngevoeligheid.

Obama

Vollaard suggereert dat er bij de ChristenUnie een principieel spoor is verlaten. Volgens hem heeft Rouvoet in de laatste verkiezingscampagne duidelijk gekozen „voor verbreding van het programma, voor andere speerpunten, zoals medemenselijkheid en milieu.” Ik herinner me dat het GPV destijds een thema als gerechtigheid centraal had staan en dat bij de RPF rentmeesterschap altijd in de schijnwerpers stond. De parallel die Vollaard trekt tussen de vermeende ommezwaai van de ChristenUnie en de evangelicale stemmers op Barack Obama vind ik dubieus.

”De partij die het meest aan de aloude beginselen vasthoudt, is de SGP”, stelt het artikel. Dat hoor ik vaker. Maar we moeten wel oppassen dat we dat niet vaststellen op basis van alleen deze uitdrukking; het klinkt immers zo vertrouwd. De beide SGP-Kamerleden opereren toch ook totaal anders dan ds. Abma destijds? Is dat dan geen verandering? En de discussie over theocratie?

De SGP nog dezelfde? Vollaard noemt het dilemma van de SGP of zij nog kan deelnemen aan het politieke bedrijf. Ik mis zijn antwoord op die vraag en daarmee hangt de beschouwing van de SGP in een soort luchtledige.

Lokaal

Prof. Kennedy ziet kansen voor christelijke politiek in kleine projecten en op plaatselijk niveau. In mijn woorden: ChristenUnie, wees bescheiden. Dat is nu juist een eigenschap die ik bij Rouvoet met dankbaarheid constateer: let op de kleine dingen.

Nog een aantekening. De plaatselijke politiek is niet waardevrij. Ook daar moet een christen heel zorgvuldig opereren. Ook daar kan het doeltreffender zijn om niet expliciet voor subsidie voor christelijke organisaties te pleiten, maar wel dusdanige regels in de subsidieverordening op te nemen dat christelijke organisaties niet om het enkele feit van hun identiteit van subsidie worden uitgesloten.

Laat het intussen duidelijk zijn dat lokale politiek de landelijke politiek nodig heeft om wettelijke kaders te stellen voor de plaatselijke uitvoering. Het is goed dat verantwoordelijkheid meer dan voorheen bij de burger gelegd wordt. Kerken en kerkleden kunnen op allerlei manieren een positieve rol spelen in de lokale gemeenschap. Je hoeft er niet geleerd voor te zijn, je hoeft er niet voor terug te schrikken. Het is gewoon doen wat je belijdt te zijn: christen.

Het mag wel eens wat meer tot ons doordringen dat geen enkele christenpoliticus, ook van de ChristenUnie niet, onbewogen blijft onder alle politieke ontwikkelingen van de laatste tijd. Zoals de Nederlandse propaganda in het buitenland voor vrije seksuele moraal, het schrappen van het vloekverbod enzovoort. Daarom zou ik alle critici op willen roepen om wat meer meeleven te tonen met christenpolitici. Welke plaats heeft de politiek in onze voorbede? We zijn erom verlegen.

De auteur is als lid van de ChristenUnie in zijn woonplaats actief voor de lokale fractie SGP-ChristenUnie.

RD.nl in uw mailbox?

Ontvang onze wekelijkse nieuwsbrief om op de hoogte te blijven.

Hebt u een taalfout gezien? Mail naar redactie@rd.nl

Home

Krant

Media

Puzzels

Meer