Natuur- en milieuorganisaties oefenen steeds meer druk uit op minister Verburg en haar Natura 2000-beleid. De implementatie gaat volgens de verscheidene organisaties te traag en Nederland loopt veel te ver achter vergeleken met de rest van Europa. De oorzaak van de vertraagde implementatie ligt naar mijn mening voor een belangrijk deel bij de natuurorganisaties zelf.Natura 2000 omvat een Europees netwerk van beschermde natuurgebieden. Dit netwerk vormt de hoeksteen van het beleid van de Europese Unie voor behoud en herstel van biodiversiteit. Natura 2000 bevat habitats en soorten die beschermd zijn op grond van de Vogelrichtlijn (1979) en de Habitatrichtlijn (1992).

Het is aan de Nederlandse regering om de Europese wet- en regelgeving met betrekking tot Natura 2000-gebieden om te zetten in nationale wetgeving. Nederland kiest er zelf voor om 162 gebieden aan te wijzen als beschermd gebied.

Terug naar de wijzende vinger van de natuur- en milieuorganisaties. Nederland schiet door bij de uitvoering van het Natura 2000-beleid. In eerste instantie was er vrijwel geen activiteit in deze natuurgebieden toegestaan. De lobby van de natuurorganisaties die het liefst het bekende hek om de natuurgebieden plaatsen speelde daarbij een grote rol.

Dit is echter niet de bedoeling van Europa. Het gaat er vooral om dat de beschermde soorten en hun habitat geen nadelen ondervinden van de activiteiten. De wijzende vinger gaat dan ook veel te snel richting de minister.

Het beleid wordt vertraagd door een te strikte Nederlandse implementatie van de Europese wetgeving. Het zijn juist de hard schreeuwende natuurorganisaties die debet zijn aan deze te strenge naleving. Natuurorganisaties hebben afgelopen voorjaar nog gepleit voor het volledig afschermen van de natuur van de Waddenzee, waardoor het werken voor de mosselvisserij bijna onmogelijk werd gemaakt.

Impasse
Het gaat er nu om dat Nederland zichzelf, middels een goede samenwerking tussen alle partijen, uit de impasse haalt. Milieuorganisaties moeten niet enkel met de vinger wijzen naar de minister, maar zich bewust zijn van het gegeven dat, mede door hun eigen toedoen de regel- en wetgeving rond Natura 2000 in Nederland veel scherper wordt geïmplementeerd dan in andere EU-lidstaten.

Het is daarom belangrijk dat er eerst een goede beleidsevaluatie komt van de implementatie en nieuwe natuurgebieden moeten vooralsnog zo beperkt mogelijk worden aangewezen. Terecht wil de minister niet over één nacht ijs gaan en zorgvuldig alle belangen meewegen bij het vaststellen van het toekomstige beleid.

Alle partijen zullen water bij de wijn moeten doen. Met de hakken in het zand blijven staan is absoluut geen optie meer, want de rem ligt duidelijk bij Nederland en niet bij Europa. Het is hoog tijd om aan te sluiten bij de rest van de lidstaten zodat onze beschermde soorten zich kunnen ontwikkelen naast andere maatschappelijke activiteiten.

De auteur is lid van het Europees Parlement voor het CDA.