Amerikanen vormen zelf de wereld, vinden ze, en steeds meer Europeanen zijn het daar hartelijk mee eens, zo bleek uit de Amerikagekte van de afgelopen weken. En daarom moest het bericht over de gruwelijke dood van Aisha wijken voor het zoveelste bericht over ”de campagne”.Het is een gruwelijk verhaal dat vorige week uit de ”swing state” -falende staat is een betere term- Somalië kwam. Sinds de verdrijving van de moslimfundamentalistische milities eind 2006 is het land aan de chaos overgeleverd. Daar komt bij dat de moslimmilitanten weer terrein winnen. Zo wisten ze kortgeleden de woonplaats van Aisha, Kismayo, in te nemen. Wat het meisje vorige week meemaakte is aan de hand van getuigenverklaringen opgetekend door diverse media en bevestigd door Amnesty International en Unicef, het kinderfonds van de Verenigde Naties.

Aisha was eerder door de militante moslimbeweging al-Shahab, die Kismayo in handen heeft, beschuldigd van overspel en hoererij. In werkelijkheid was ze door een groepje van drie mannen verkracht toen ze lopend op weg was naar haar oma. Ze dacht bij de autoriteiten bescherming te vinden door hun te melden wat haar was overkomen, maar juist dat betekende haar dood. Prompt beschuldigden de moslimfundamentalisten haar van overspel en sloten haar op tot haar vonnis: dood door steniging.

Vorige week vond de voltrekking plaats. In het stadion van de stad hadden zich zo’n 1000 toeschouwers verzameld om het sterven van het meisje mee te maken. Een groep van zo’n vijftig mannen stond met stenen klaar om het vonnis te voltrekken. Aisha -zo vertelden ooggetuigen- verweerde zich schreeuwend en gillend tegen haar executie. „Nee, ik ga niet mee, nee, ik ga niet mee, dood me niet”, zou ze hebben geroepen. Het mocht niet baten. Het meisje werd tot aan haar nek ingegraven, waarop vervolgens een regen van scherpe, hoekige stenen tegen haar hoofd beukte.

Wie zal peilen wat ze in die laatste uren van haar leven heeft meegemaakt? „Ze is een verschrikkelijke dood gestorven”, was de reactie van David Copeman, campagneleider van Amnesty International in Somalië.

De ooggetuigen meldden dat halverwege de steniging er twijfels rezen over de vraag of het meisje al dood was, en daarom werd ze half uitgegraven en nader geïnspecteerd. Toen bleek dat ze nog leefde, werd ze opnieuw in de kuil gestopt en ging het gooien van stenen weer verder.

Sommige berichten meldden de dood van een jongen, toen een groepje omstanders probeerde het meisje alsnog te redden en de moslimmilitanten daarop het vuur openden.

Niet alleen uit Somalië, ook uit Afganistan en de onherbergzame grensgebieden in Pakistan komen met enige regelmaat zulke barbaarse verhalen. Verhalen waarin meisjes en vrouwen in de schoenen geschoven krijgen wat mannen hun hebben aangedaan. En waarbij moslimfundamentalisten of stamoudsten met een beroep op de islam dit soort vonnissen uitspreken.

Als weldra het optimistisch gebazel over „een nieuw tijdperk onder Obama” is opgehouden, past ons vanwege al die andere Aisha’s een stilzwijgen, verlegen als we zijn met hun miserabele levens.

Reageren aan scribent? buza@refdag.nl.