De peuter raakte bij de operatie in oktober 2001 ernstig verminkt en zal vermoedelijk zelf nooit kinderen kunnen krijgen.

De invloed van het drama op het islamitische gezin is groot, zo bleek uit de woorden van de geëmotioneerde vader. Hij schreeuwde voor de rechtbank dat zijn zoon „dood” was. Zijn vrouw wilde een van de artsen zelfs aanvliegen. Eerder had een van de aangeklaagden bij de politie aangifte van bedreiging gedaan.

De ouders hadden nog wel met zo veel zorg de plek van de ingreep uitgekozen, in vertrouwen op de ervaren handen van de daar werkende uroloog, zei hun advocaat, mr. Gussenhoven. Ze wisten niet dat er die dag een gepensioneerde huisarts uit Ede meeliep. Deze wilde voor zijn vrijwilligerswerk in Afrika ervaring opdoen met besnijdenissen, omdat hij nogal eens complicaties door onprofessionele ingrepen was tegengekomen.

Na bij twee operaties te hebben toegekeken, mocht hij van de specialist zelf het mes hanteren. Het ging daarbij niet om een gewoon snijmes, maar om een soort stroompotlood. Waarschijnlijk heeft hij daarbij net een paar seconden te lang een operatieklem aangeraakt, die daarop als geleider is gaan fungeren. Als gevolg daarvan is er een veel te hoge stroomstoot door het apparaat gegaan.

De uroloog had naar eigen zeggen geen idee dat dit kon gebeuren. Sinds het ongeluk gebruikt hij het betreffende apparaat niet meer.

Intussen zitten de ouders en hun zoontje met de gevolgen. Na acht operaties is het jongetje nu onder behandeling in een ziekenhuis in Gent. Daags voor de zitting bij de tuchtrechter heeft de verzekering van het ziekenhuis aansprakelijkheid erkend, waardoor extra kosten vergoed worden.

De ouders willen echter ook dat de artsen gestraft worden. Ze voelen zich respectloos behandeld. De aangeklaagden hebben wel hun meeleven betuigd, maar volgens hun advocaat nog steeds niet expliciet toegegeven dat ze een fout hebben gemaakt.

Uitspraak van het tuchtcollege op 19 december.