Volgens Pavel Klinckhamers van Greenpeace moeten er zeereservaten komen in onder andere de Noordzee om overbevissing tegen te gaan die ontstaan is door de grote visserijdruk.Ik vraag mij af hoe Greenpeace aan deze stelling komt. De Noordzee beslaat ongeveer 470.000 vierkante kilometer. Daarvan wordt slechts 15 procent bevist gedurende slechts 180 dagen per jaar. Bovendien is de visserijinspanning in 2008 vergeleken met 1985 slechts 20 procent. De Noordzee ís dus als een zeereservaat waar nauwelijks gevist wordt.

In de jaren tachtig is er voor de Nederlandse en Duitse kust een zogenaamde scholbox ingesteld, waar grotere schepen niet meer mochten vissen. Het resultaat: een vrijwel uitgestorven gebied doordat er niet meer voldoende gevist wordt. Vergelijk het maar met een boer die zijn land niet meer omploegt.

Door maatregelen van overheidswege en van de sector zelf is de visserijdruk drastisch omlaag gegaan: kleinere en lichtere vistuigen, minder visdagen, minder quota, minder vissen in de kuitzieke periode, grotere maaswijdte zodat de kleinere vis ontsnappen kan en nog vele andere al dan niet opgelegde maatregelen. Alleen al de laatste drie jaar zijn de tongquota jaarlijks met 15 procent verlaagd.

De visserij heeft het moeilijk, en nu wil Greenpeace ook nog meer beschermde gebieden? De Noordzee is een van de visrijkste zeeën ter wereld, mede doordat de vis duurzaam gevangen wordt. Er wordt binnen de regels van de overheid gevist (Brussel bepaalt wat iedere lidstaat mag vangen). Het is beter dat Greenpeace eens echt luistert naar de mensen die er verstand van hebben. Wellicht dat een weekje meevaren op een kotter hun denkwijze kan beïnvloeden.

Zelfs de biologen hebben na jaren toegegeven dat er meer schol in de Noordzee voorhanden is. Ook wordt er weer behoorlijk kabeljauw gevangen. Daar heeft de Heere God voor gezorgd en niet Greenpeace.

Onbezonnen
Handen af dus van onze vissers die hard moeten werken om het hoofd boven water te houden en volgens de regels proberen te vissen. Dit in tegenstelling tot Greenpeace, dat grote stenen dumpt in de gebieden waar met name onze garnalenvissers actief zijn. De coördinaten van het gebied zijn pas later doorgegeven, ná het storten van de stenen.

In het verleden zijn er vaak schepen gekapseisd doordat de netten bleven haken aan obstakels. Daarbij zijn veel mensen omgekomen. Kan Greenpeace nu misschien begrijpen wat deze onbezonnen acties betekenen voor de vissers en hun families? Is dat een manier van actievoeren als je door de dialoog je zin niet krijgt?

Greenpeace probeert dat in het opinieartikel te nuanceren, maar vissers weten wel beter. De kritiek op deze handelwijze door de belangenorganisaties, de politiek en de Nederlandse en Duitse bevolking is veelzeggend.

De sector houdt wel degelijk rekening met duurzaam vissen. Onlangs is door de vissers, visafslagen, handel en verwerking het North Sea Fish Center (NSFC) opgericht om samen de visserij blijvend duurzaam te maken en de vis, met name tong en schol, zo goed mogelijk te vermarkten. Ook minister Verburg steunt deze samenwerking.

Zo mag door goed rentmeesterschap de visserij voor nu en in de toekomst onder de zegen des Heeren, gewaarborgd blijven. Ik nodig Greenpeace bij dezen alsnog hartelijk uit om de dialoog aan te gaan.

De auteur is eigenaar van een visverwerkingsbedrijf.