”De hemel geopend”
Auteur: Mary Winslow
Uitgeverij: Den Hertog, Houten, 2002
ISBN 90 331 1625 1
Pagina’s: 293
Prijs: € 22,50. „De hemel is een voorbereide plaats voor voorbereide mensen. Mijn geestelijk onderwijs was nog niet voltooid en dus ben ik gespaard.” Een citaat uit een brief van een hemelsgezinde vrouw. Aan de avond van haar leven.

Mary Winslow schreef vele brieven. Haar zoon Octavius heeft ze verzameld en uitgegeven. Het leven van Mary Winslow was veelbewogen. Haar lotgevallen werden eerder beschreven in het boek ”Leven met Christus”.

Aan het begin van de negentiende eeuw emigreerde Winslow met tien kinderen vanuit Europa naar Amerika. Kort na aankomst overleed haar jongste dochter. Nog voordat het kind was begraven, kwam het bericht dat haar man was gestorven. Het heeft haar aan de Heere verbonden. In haar brieven laat ze zich in het hart zien.

Uit de brieven, die ze aan het eind van haar leven schreef, blijkt een verlangen naar de hemelse heerlijkheid. De titel ”De hemel geopend” is dan ook treffend gekozen. Hemelsgezindheid achtte Mary de hoogste trap van het geestelijke leven. Op een hartelijke wijze wekte ze anderen daartoe op.

Opwekkingstijd
Allerlei raadgevingen om het geestelijke leven te beoefenen houdt ze de brieflezers voor. Soms komen die wat activistisch over. Zo schrijft ze: „Word ik zo aangevochten, dan ga ik eenvoudig naar Jezus en vertel ik het Hem, en meteen wordt mijn hart vertroost en krijg ik een nieuwe voorsmaak van de heerlijkheid die al de volgelingen van het Lam wacht” (blz. 262). Het gebruik van de middelen lijkt automatisch te leiden tot een geestelijker leven.

Mary’s brieven moeten dan ook worden gelezen tegen de achtergrond van de opwekkingstijd waarin zij leefde. De Heere werkte in ruime mate door Zijn Geest. Deze opwekkingen hebben Mary diep beïnvloed. „Voor haar eigen ziel was het als een tweede doop van de Geest, waarvan ze de versterkende en heiligende invloed tot op haar sterfbed met zich meedroeg. Een serie brieven uit Amerika, gericht aan haar eigen familie te midden van de wonderwerken van de Heilige Geest, waren het middel om onder Britse christenen grote interesse te doen ontwaken voor dit onderwerp” (blz. 199).

Vanwege deze achtergrond moeten de brieven met enige onderscheiding worden gelezen. Onze tijd vraagt soms andere accenten. Anderzijds blijkt uit Mary’s brieven dat een nabij leven een gezegend leven is. De lezer wordt daarin een spiegel voorgehouden. Dan vormen deze brieven een aansporing tot zelfonderzoek. Daarover schreef Mary Winslow ook: „En toch, hoevelen bedriegen zich, vrees ik, in dit opzicht! Ik bedoel de louter godsdienstige belijder, de onbekeerde formalist, die niet vanuit de dood zijn overgegaan in het leven. Ze hebben met het uitwendige oor over de Zaligmaker gehoord, hebben deelgenomen aan het Avondmaal, vele gebeden opgezegd en vele dingen gedaan, en bezitten toch enkel de naam dat ze leven, terwijl ze dood zijn. Ik beef voor zulke personen. Godsdienstig formalisme is de fatale ondergang van duizenden zielen. Lieve vriend, laten wij niet alleen zelf heel zeker zijn, maar laten we anderen ernstig waarschuwen” (blz. 167).