Het gedrag van machtswellustelingen als Kim Jong Il heeft bij al de afschuwelijke gevolgen voor zijn onderdanen uiteindelijk ook iets ludieks. Zo deden de omstandigheden op de parade van dinsdag nog het meest denken aan een koekoeksklok, waarvan het vogeltje of mannetje op de hele en halve uren tevoorschijnkomt om daarna snel weer te verdwijnen.Kims afwezigheid op de parade van dinsdag bevestigde een vermoeden dat al langer bestond: de dictator kampt met ernstige gezondheidsproblemen. En sinds gisteren weten we het zeker: Kim is sinds medio augustus herstellend van een beroerte.

Dat bericht zou de christelijke gemeente als muziek in de oren moeten klinken. Of zijn we vergeten dat satan nu al vele tientallen jaren door middel van dit regime een deel van de kerk van Christus in gijzeling houdt? Juist dat geeft aan alles wat er in Noord-Korea gebeurt een apocalyptische dimensie. Laat de wereld die dimensie vooral in nucleaire termen vatten, waarbij deze kernwapenstaat als een tikkende tijdbom wordt gevreesd; christenen hebben zo hun eigen uitleg van wat er aan wereldgebeuren aan hen voorbijtrekt.

Laten we elkaar daarom opwekken om als christenen deze dagen onze oren in de richting van het Verre Oosten te spitsen, en met elkaar in gebed te gaan voor een goede afloop van wat wel eens de ontknoping van een duivels drama zou kunnen worden.

Als vanzelf komt bij die ontwikkelingen op het Koreaanse schiereiland het Bijbelboek Exodus in gedachten, waar het geknechte volk Israël zich gereed moet houden voor de grote uittocht. Wie wacht niet met gretigheid op een herhaling van wat toen en daar plaatsvond? Want als ergens het Exodusmotief van toepassing is, dan is dat in Noord-Korea, het land dat al vele jaren nummer één staat op de lijst van christenvijandige staten.

En om die reden zijn we alert op de tekenen uit dit deel van de wereld: onze broeders en zusters wachten er met groot verlangen op hún Exodus.

Gaat het er binnenkort van komen? Het feit dat Kim überhaupt door een beroerte kon worden getroffen zonder dat het regime ineenzakte, wijst vooralsnog in een andere richting. Kennelijk is er niet zozeer ín zijn persoon, als wel rondom hem sprake van een machtsconcentratie.

Verder heeft hij met zijn ”militairen eerst-beleid” vrijwel alle macht in handen van de militaire top gegeven, ten koste van die van de communistische partij. Waarbij Kim als voorzitter van de Nationale Defensie Commissie voor een kwetsbaar evenwicht zorgt tussen enerzijds de partij en anderzijds de strijdkrachten. Een evenwicht dat vanwege zijn beroerte nu uit balans begint te raken, ten bate van de strijdkrachten.

Is het toeval dat onlangs het nucleair ontmantelingsproces werd stopgezet? Zou het kunnen zijn dat de mankerende Kim inmiddels wordt overruled door de militaire top, die al langer met kromme tenen toekeek hoe Kim bereid was om aan de VS vergaande concessies te doen op het gebied van nucleaire ontwapening?

Maar laten we ons als christenen niet laten afleiden van de kern van de zaak, en vanuit Bijbels perspectief naar deze mankerende dictator blijven kijken. Dan zien we een mannetje dat vanuit een op hol geslagen koekoeksklok tegen wil en dank zijn onderdanen in spanning rechtop doet zitten: het is vijf voor twaalf.