Zorgvuldig luisteren naar de Schrift, wie zou dat niet willen? Ik ben geen theoloog, maar wel een vrouw met oren. Ik wil graag stellen dat mijn bezwaren tegen de bezwaren tegen de vrouw in het ambt gebaseerd zijn op: zorgvuldig luisteren naar de Schrift.Als zo’n situatie zich voordoet onder broeders en zusters, wat doe je dan? Toch minstens naar elkaar luisteren en niet twijfelen aan iemands integriteit als gelovige Bijbellezer. Laat maar zien dat je goed luistert naar de Schrift. Dat we iets hebben begrepen van Jezus’ verlossing en die willen laten doorwerken.

Niemand kan ontkennen dat Jezus zelf de vrouwen het paasevangelie aan de mannen liet verkondigen. In Hem is noch man noch vrouw. In Hem begint het nieuwe, het herstelde leven dat eerst in de gemeente zichtbaar wordt.

Dit moet dan ook uitgangspunt zijn bij de exegese van andere teksten die door theologen hier tegen ingezet worden, want meer dan Paulus is Jezus, zoals ook Jezus zelf zei: „meer dan Jona en meer dan Salomo is hier.” Laten we zorgvuldig luisteren. Bovendien verdedig ik dat Paulus niet tegen Jezus ingaat met zijn adviezen.

Duidelijk is dat het verschil tussen mannen en vrouwen blijft bestaan. Maar dat verschil betreft niet hun waardigheid, hun positie. Na de zondeval is zij aan hem onderworpen: „En hij zal over u heerschappij hebben” (Gen. 3:16). Vreselijk, want dat was niet in de schepping bedoeld. Oorspronkelijk was zij zijn kritisch tegenover en hem gelijkwaardig in oppositie.

Cultuur
De ondergeschikte positie is duidelijk een straf, als straf ook bedoeld. Jezus heeft echter het oordeel weggenomen. Nu kunnen de oorspronkelijke verhoudingen weer worden hersteld. In Zijn gemeente begint dat, juist daar!

Nog niet op de markt, nog niet in de maatschappij - die liggen nog geboeid. Maar in de gemeente is alles anders geworden. Ook de slaven zijn in de gemeente geen slaven, maar broeders en zusters, volwaardige gemeenteleden. Daarbuiten echter is de slavernij nog lang niet afgeschaft.

Wie zal ontkennen dat culturen veranderen? Cultuur en traditie gaan de gemeente niet voorbij. Een kerkdienst in de tijd van Augustinus zag er bijvoorbeeld echt heel anders uit dan in ons dorp. De mensen stonden, riepen van alles en hadden ook rotte tomaten bij zich, voor als de preek niet beviel… Verlangt een dominee daarnaar terug?

Slaven kennen we niet meer God zij dank, althans in onze streken. De bekende zogenaamde zwijgteksten gaan over de cultuur. Paulus zegt: „Het staat lelijk voor een vrouw te spreken” (in zijn dagen). De Heere Jezus vindt van niet. Dat is héérlijk om te horen! En Hij is van alle tijden.

Maar bovendien, waar gaat het om in deze passages? Het gaat in 1 Korinthe 14 over: het goed en ordelijk laten verlopen van de dienst. Daar kun je niet hebben dat vrouwen en mannen gaan redetwisten - dat doen ze thuis maar. Het is heus niet uitgesloten dat zij het soms beter weet dan hij en omgekeerd, maar dat ga je niet tijdens een kerkdienst uitzoeken, maar bij de koffie.

Vrijheid
In 1 Timotheüs 2 net zo. Vrouwen moeten zedig gekleed gaan en zich rustig houden en laten onderrichten, schrijft Paulus. De gemiddelde vrouw in die dagen was niet naar school geweest. Wij vinden dat nu allang gewoon. Het staat niet meer lelijk. Het lijkt er soms op dat buiten de kerk de principes van het Koninkrijk eerder werken dan in de gemeente.

Ben ik nu tegen Paulus? Welnee, ik begrijp hem heel goed en ik denk dat hij daar en toen heel verstandige adviezen gaf. We kunnen leren van zijn wijze optreden. En slaven moesten na de dienst weer de slavernij in, al vermoed ik dat juist in de gemeente slaveneigenaren zich wel eens zullen hebben bekeerd en hun slaven de vrijheid gegeven.

Is Paulus dan tegen Jezus? Welnee; hij heeft het zelf ook uitgesproken: in Christus is noch man, noch vrouw (Gal. 3:28). Dat betekent gelukkig niet dat het sekseverschil verdwijnt, maar wel dat zij gelijkwaardig is en dus ook het ambt waardig.

Hoe komt het toch dat in een groot deel van de kerk die vrijheid in Christus maar niet doordringt? Dat moest onder u niet zo zijn, broeders.

De auteur is oud-lerares en bekleedde het ambt van ouderling.