„Al Gods kinderen zouden naar zo’n algemene nationale synode moeten verlangen.” Zo reageerde een goede vriend van mij -een predikant- toen ik hem vroeg wat hij vond van het voorstel van Ds. De Fijter. Wat jammer dat het op prof. dr. W. van ’t Spijker en L. M. P. Scholten overkomt als een „propagandastunt.” Hebben deze broeders in het hart van broeder ds. De Fijter gekeken, dat ze op deze wijze oordelen?Zit het oordelen over andere gelovigen Nederlandse christenen soms in de genen? Zeker, ik kan me voorstellen dat er gelovigen zijn die na de kerkfusie in 2004 nog wonden likken en zich afvragen wat ds. De Fijter beoogt. Welnu, vraag het hem dan eerst alvorens negatief commentaar te geven.

Zelf verlang ik hier ook al vele jaren naar en ik geloof dat het gaat komen. Vorig jaar schreef ik een brochure met als titel: ”Op weg naar een nieuwe nationale synode in Dordrecht”, maar tot op heden had ik geen (geloofs)moed om de brochure uit te geven. Het voorstel van ds. De Fijter heeft mij bemoedigd.

Wel is de vraag wie dan zo’n synode moet organiseren. Zij dient in ieder geval bovenkerkelijk en interkerkelijk te zijn. Maar hoe breed trekken we dan de cirkel? Ik zou zeggen: zo breed mogelijk. Het gaat immers om de éénheid met allen die het even dierbare geloof deelachtig zijn.

Helaas lijken er -menselijk gesproken- onoverbrugbare kloven te zijn. Maar wat bij ons onmogelijk is, is mogelijk bij God. Laten we eerst eens een aantal samenkomsten beleggen waar uitvoerig gesproken -en samen gebeden- wordt over het fundament van het geloof, het geloof in en de persoonlijke kennis van de Heere Jezus Christus en het getrouw leven naar Gods Woord. Hierover mag geen verschil van mening zijn. Ook mag er geen meningsverschil zijn over het feit dat Gods Woord onfeilbaar is en dat dit Woord uitgangspunt is in de besprekingen.

Doopstandpunt
Laat in de eerste plaats het Apostolicum ons aan elkaar verbinden, de twaalf artikelen van het algemeen en ongetwijfeld christelijk geloof. Laat daarnaast de Nederlandse Geloofsbelijdenis (NGB) als uitgangspunt worden genomen. Daar kunnen dan nieuwe artikelen bij geformuleerd worden over zaken die de laatste eeuw meer aandacht hebben gekregen, zoals het werk en de gaven van de Heilige Geest. Hierover wordt in de NGB erg mager of helemaal niet geschreven.

Maar ook andere artikelen -bijvoorbeeld over Israël en de toekomst- zouden geformuleerd kunnen worden. Wat de twee doopstandpunten betreft zullen we in eerste instantie elkaar moeten verdragen, maar daarover zou in de loop der tijd ook bezinning kunnen plaatsvinden.

Het is duidelijk dat in dit alles liefde, verdraagzaamheid, wijsheid en geduld heel belangrijke zaken zijn. Vandaar dat we stap voor stap moeten proeven hoe de sfeer is. Waar liefde woont, daar gebiedt de Heere Zijn zegen. Liefde overwint altijd en liefde is de brug. Met de huidige afschuwelijke verdeeldheid kan hopelijk niemand meer leven en is Gods eer beslist niet gediend.

Johannes 17 mag het uitgangspunt zijn, waar onze dierbare Hogepriester Zijn gebed besluit: „Opdat de liefde waarmee Gij Mij liefgehad hebt, in hen zij, en Ik in hen.” Ja, Christus in ons, de hoop der heerlijkheid!

De auteur is lezer te Dordrecht.