Dat concluderen de onderzoekers Richard Bintanja (KNMI) en Roderik van der Wal (Universiteit Utrecht) donderdag in het wetenschappelijke tijdschrift Nature. Ze baseren zich op meetgegevens, die volgens hen drie miljoen jaar terug gaan in de tijd.Glaciologen onderscheiden zeker vier, vijf ijstijden en volgens de gangbare inzichten duurt elke ijstijd ongeveer 40.000 jaar. In elke ijstijd ontstaan drie relatief kleine ijskappen: twee in Noord-Amerika en een in Eurazië. Ongeveer 1 miljoen jaar geleden vindt volgens de onderzoekers echter een geleidelijke omslag plaats naar veel koudere en langere ijstijden met een duur van 100.000 jaar.

De twee Noord-Amerikaanse ijskappen groeien door de geleidelijke afkoeling en vloeien tijdens de ijstijden samen tot één grote continentale ijskap. Hierdoor koelt het klimaat verder af, zodat de ijstijden kouder en langer worden.

De versterkte afkoeling van de atmosfeer is de belangrijkste oorzaak voor het ontstaan van de ijstijden en ijskappen op het noordelijk halfrond in die periode. De ijstijd eindigt, als de ijskap te groot en daardoor instabiel wordt en weer afsmelt.

Het Utrechtse onderzoek toont ook aan dat het klimaat op aarde variaties heeft getoond en dat er plotselinge veranderingen kunnen optreden.