De stuurgroep homoseksualiteit reformatorische scholen heeft een even prachtig als noodzakelijk initiatief ontplooid, waarin school, kerk, politieke en maatschappelijke organisaties samen optrekken. Zelfbewust klinkt er een helder, eensgezind geluid richting onze overheid die op het punt van homoseksualiteit op emancipatiejacht lijkt. Het Woord van God is altijd een boodschap tegen de tijdgeest geweest. Juist omdat we zonde zonde moeten blijven noemen.De SGP-jongeren zijn vanaf het eerste uur betrokken geweest bij de werkgroep homoseksualiteit die uitging van de VGS. Een goed initiatief, zo vindt ook De Lijster. Maar volgens hem had dit document niet aangeboden moeten worden aan een minister die speciaal toeziet op homo-emancipatie.

De Lijster ziet het aanbieden van de visienota over homoseksualiteit aan minister Plasterk als een openbare knieval voor de homobeweging. „Ik zet (…) vraagtekens bij de mijns inziens naïeve manier waarop men opereert op het slagveld van de strijd der geesten.” Een scherpe en gedurfde stelling. Ze mist alleen een beargumenteerde en steekhoudende onderbouwing.

We bestijden deze stellingname dan ook ten zeerste. Al te vaak roert de reformatorische kring zich geheel niet op het „slagveld van de strijd der geesten.” En helaas al helemaal niet in de gezamenlijkheid zoals die nu gevonden werd. Het verdient juist meer steun dat reformatorische christenen voor een zelfbewuste lijn kiezen. Daar is reden toe, zeker als een nota blijk geeft van een hartelijke verbondenheid met het geopenbaarde Woord van God.

Rekenschap
Zelfbewustzijn mag best meer naar voren komen zonder als assertieve wereldveroveraars bezig te willen zijn. Meer dan ons lief is heeft tolerantie ten opzichte van de tijdgeest voet aan wal gekregen. Erger nog: gelatenheid en onverschilligheid over ideologische ontwikkelingen hebben geleid tot de onnodige acceptatie dat de strijd der geesten zich voltrekt zonder het tegengeluid van Schrift en belijdenis.

Is niet de kern van apologetiek dat verantwoording afgelegd wordt van wat wij belijden? Petrus schrijft: „En zijt altijd bereid tot verantwoording aan een ieder, die u rekenschap afeist van de hoop die in u is, met zachtmoedigheid en vreze” (1 Petr. 3:15). Juist nu de minister van Onderwijs ook belast is met emancipatie van homo’s zal deze rekenschap ongetwijfeld gevraagd worden. Sterker nog: Plasterk daagde reeds orthodoxe christenen uit in zijn homo-emancipatienota ”Gewoon homo zijn”. Neem slechts de titel. Het is onze plicht en verantwoordelijkheid hem van een helder antwoord te voorzien.

Het buiten de deur houden van Plasterk is een onmogelijke en naïeve gedachte. Bovendien zal in het verlengde van zijn beleid de onderwijsinspectie haar focus kiezen. Het is toch bekend hoe de voormalige hoogleraar uit Utrecht denkt over orthodoxe kringen?

Plasterk is ideologisch gekleurd door een optimistisch mensbeeld en de gedachte dat de wereld maakbaar is. Het zijn de vaste ijkpunten in het sociaaldemocratische denken. Deze tonen kleuren zijn aanpak. Plasterk denkt dat restanten van orthodox denken uit het verleden op te ruimen zijn. Voor hem een kwestie van tijd en, zelfs, van geld. In zijn begroting heeft hij er daarom het nodige voor uitgetrokken. We kunnen alleen daarom al beter vroeg en duidelijk kleur bekennen voor de miljoenenstroom voor emancipatie- en acceptatiedoelstellingen over het onderwijs spoelt.

Democratie
Het getuigt van moed om nú de minister een principiële nota aan te bieden. Dat is niet naïef, maar noodzakelijk. Hierdoor krijgt het tegen de tijdgeest zijn concreet gestalte. De ontkerstening en de teloorgang van christelijke zeden is niet enkel te danken aan actiegroepen en links-libertijnse ideologieën. Juist ook de afwezigheid van een Bijbels gefundeerd en conservatief tegengeluid maakte van Nederland een avondland. Toch biedt ons democratisch systeem deze ruimte nog steeds. De SGP probeert al decennia lang een Bijbels geluid te vertolken. Dit kan ze echter -we zeggen het met klem- niet alleen.

Overigens is in deze discussie de waardering voor democratie een scharnierpunt. Er kan over democratie gesproken worden vanuit negatieve terminologie. Scepsis is -zeker als de democratie haar morele inkadering mist- terecht. Maar wie zich stilhoudt, laat een leemte achter. Is het juist niet de democratie die minderheden ruimte geeft om tegen de gelijkheidsideologie -ongetwijfeld de grootste bedreiging van deze tijd- een weerwoord te bieden?

Terugkomend op de nota: juist dit document laat zien hoe wij naar onze naasten kijken. Het behoud van de naaste weegt daarin mee, wie die naaste ook is. En dat is goed, omdat liefde de grondtoon is en moet blijven.

De auteurs zijn respectievelijk voorzitter en jeugdwerkadviseur bij de SGP-jongeren.