Tegenover de Duitse krant Bild verklaarde Kusch, cynisch dr. Tod genoemd, opnieuw stervensbegeleiding te willen bieden. „Ja, ik zal het opnieuw doen”, zei de jurist letterlijk. Hij sloot niet uit de volgende keer een vergoeding te vragen. Bij de dood van de 79-jarige vrouw uit Würzburg had Kusch volgens eigen zeggen geen geld aangenomen. In het geval van mevrouw Sch. ging het Kusch om „de ontwikkeling van het volk.”Volgens het Hamburger Abendblatt onderzoekt de senaat van Hamburg of en in welke mate het mogelijk is het pensioen van Kusch te korten. De 53-jarige Kusch zou over twee jaar een pensioenuitkering tegemoet kunnen zien. Wanneer de senaat een uitspraak doet wist de krant niet te melden.

In Duitsland is euthanasie verboden, maar iemand helpen bij zelfmoord niet. Kusch denkt aan vervolging te ontkomen omdat hij de medicijnen niet zelf toediende. Kusch kwam eerder dit jaar met een zelfmoordmachine, die mensen kunnen gebruiken om zichzelf te injecteren met dodelijke medicatie. Euthanasie ligt in Duitsland gevoelig vanwege het naziregime. Tussen 1940 en 1945 werden circa honderdduizend gehandicapte of ongeneeslijk zieke mensen gedood in het kader van vernietiging van als minderwaardig beschouwd leven.

In de grote coalitie van CDU en SPD heeft de actie van Kusch inmiddels geleid tot een felle discussie over een eventueel verbod op georganiseerde en beroepsmatige hulp bij zelfdoding. Terwijl de christendemocraten op dit punt snel handelen van de wetgever verlangen, wijzen de sociaaldemocraten een nieuwe strafmaatregel af.

Tegenover de Neue Ornabrücker Zeitung verklaarde juridisch expert Joachim Stünker van de SPD: „Ik vind de discussie over een nieuw strafbaar feit totaal overbodig. Door de actie van Kusch hoeft de wet niet worden aangescherpt. Het optreden van meneer Kusch is voor mij een geval van actieve stervenshulp en hij is daarmee nu al strafbaar.”

Ook de juridisch deskundige van de Grünen, Jerzy Montag, is sceptisch. „Kusch’ optreden stuit me tegen de borst, maar niet alles wat afkeurenswaardig is, moet strafbaar zijn. Hulp bij zelfdoding moet mogelijk blijven.”

CDU-afgevaardigde Wolfgang Bosbach daarentegen zei: „Het gedrag van Kusch en andere zogenaamde stervensbegeleiders bij zwaarzieke en oude mensen moet verboden worden. Wie zelfdodingen regelt -of het nu om de publiciteit gaat of om zakelijk gewin- handelt in strijd met de zeden. Nu zie je dat zelfs relatief gezonde mensen bij zelfdoding worden geholpen. Dat is een weinig heilzame ontwikkeling waarvan je kunt afvragen waar het uiteindelijk toe leidt.”

Duitse commentatoren wijzen erop dat veel Duitsers voor stervenshulp zijn. De Zwiterse stervenshulpverenging Dignitas krijgt niet voor niets steeds aanvragen uit Duitsland. Tegelijk constateren veel kranten dat de burgers geen angst voor de dood hebben. Die Zeit: „De mensen vrezen, zoals de vrouw uit Würzburg, vooral een gevoelloze verzorging in een bejaardenhuis, voor een eenzame, onwaardige, pijnlijke dood. Kortom, ze wensen een vreedzame, als het kan pijnloze dood.”

De conclusie van Die Zeit: „We mogen de geen wegen en apparaten aanbieden zodat ze uit angst voor een pijnlijke dood zichzelf ombrengen of laten ombrengen.” De krant draagt als oplossing palliatieve zorg, maar eist tegelijkertijd dat de toestanden in de verzorgingshuizen moeten duidelijk verbeteren. „Veel te vaak worden mensen in onze ouder wordende geïndividualiseerde samenleving naar verzorgingshuizen afgeschoven, waar ze onder niet zelden mensonwaardige toestanden naar het einde vegeteren.”