Jesaja 51:11Wie anders toch zou zo bitter wenen en klagen over de verberging van Gods aangezicht en het veraf zijn van Zijn lieflijke nabijheid aan de ziel, dan zij die hun grootste blijdschap in God vinden? De Bruid was bedroefd omdat haar liefste was heengegaan (Hooglied 5:6). Maria weende omdat ze, zo zij meende, haar Heere hadden weggenomen.

Wie anders zal treuren en het hart van smart scheuren over de boosheden van de wereldse mensen, dan zij die de liefde van God en de ijver tot Zijn eer in hun binnenste gevoelen? Wie anders zal bitter wenen en klagen over zijn aanklevende en in zijn ziel blijvende verdorvenheden waardoor hij zo veel doet, en dat gedurig, wat niet betaamt; ja, dat hij strijdt en aanloopt tegen zijn genadestaat, dan zij die de kinderlijke vreze voor God in hun ziel neergedrukt vinden?

Toch is dit klagen heilzaam en goed. Het maakt hen nederig en houdt hen klein. Het leert hen de kostelijke deugd van zelfverloochening en het beneemt hen hun eigen ik met al zijn hoogmoedige bedekselen. Al deze dingen doen hen in het verborgene zeggen: Waarin ben ik te achten? Mijn beste daden zijn zo onvolmaakt. Gelijk een klein kind klein is, zijn mijn daden in het geestelijke klein en daarom zal ik mij nog geringer achten. Dan leert men toenemen in zwakheid als een Paulus.

Jeremia Hollebeek,
(”De zomer en de winter van een waar gelovige”, 1750)

predikant te Leiderdorp