Vitale ouderen blikken terug op hun leven
Levensverhalen worden graag gelezen. Mensen zijn vaak nieuwsgierig hoe het leven van anderen is verlopen, vooral als het om bekende persoonlijkheden gaat. In ”Levenslijnen” vertellen zeven mensen, onder wie twee echtparen, in het kort over hun leven en hoe zij het oud zijn ervaren.
Het thema van de afgelopen Boekenweek was ”Van oude menschen” en daar hebben veel uitgevers op ingespeeld door allerlei boeken over ouder worden en ervaringen van ouderen op de markt te brengen. ”Levenslijnen” is een dun boekje met vijf verhalen en foto’s van oudere mensen: een non, twee echtparen uit de landbouwsector, een christelijke Jood en een kunstenaar.
Lycia Huissen, als maatschappelijk werker betrokken bij een dienstencentrum voor dak- en thuislozen te Rotterdam, heeft ze geïnterviewd; van de gesprekken wist ze doorlopende verhalen te maken.Het zijn geen speciale of invloedrijke figuren die aan het woord komen, maar gewone ouderen die terugblikken op hun leven en vertellen hoe zij het ouder worden en het oud zijn ervaren. Dat maakt de inhoud van het boekje herkenbaar voor andere ouderen. De zienswijze van de geïnterviewden tref je bij veel ouderen binnen en buiten de kerk aan.
Het gaat om ouderen die nog vitaal zijn voor hun leeftijd. Dat heeft invloed op de verhalen die ze vertellen. Het spreekt vanzelf dat ze spreken over de grote veranderingen die tijdens hun leven hebben plaatsgehad.
Ze zijn allen voor de oorlog geboren, met uitzondering van de Jood Ben Fresco, die in 1944 in Kamp Vught het levenslicht zag en zijn ouders niet bewust heeft gekend. Ze zijn dus opgevoed in een tijd van soberheid en leven nu in een tijd van welvaart. Wie regelmatig ouderen bezoekt en belangstelling toont voor hun leven, kan hier veel vergelijkbare verhalen naast zetten.
In dit boekje komen heel uiteenlopende zaken aan de orde. Wat drijft bijvoorbeeld iemand om op jonge leeftijd als non een klooster in te gaan? Voor een boerenzoon was boer worden vroeger bijna een vanzelfsprekendheid, want verder leren was meestal niet aan de orde. En kunstenaar word je niet, dat ben je, zo komt uit een van de verhalen naar voren.
Ik had af en toe wel de behoefte om wat door te kunnen vragen, zeker als het gaat om de mening van de ondervraagden over het sterven en de betekenis van hun geloof daarbij. Dit aspect heeft de schrijfster niet betrokken bij het portretteren van deze ouderen en daardoor mist het boekje diepgang. Het zijn interessante levensverhalen, die goed leesbaar zijn weergegeven en fraai geïllustreerd met foto’s van Roeland Kaai, maar daar blijft het bij.
Titel: ”Levenslijnen. Verhalen en portretten van ouderen”
Auteur: Lycia Huissen en Roeland Kaai
Uitgeverij: Boekencentrum, Zoetermeer, 2008
ISBN 978 90 239 2272 8
Pagina’s: 55
Prijs: € 10,-.
