De Partij voor de Dieren (PvdD) gaat het wetsvoorstel indienen onder de slogan ”Godsdienstvrijheid eindigt waar dierenleed begint”. Bij de buitenstaander zal deze leus het goed doen. Want natuurlijk mag de vrijheid van godsdienst geen vrijbrief zijn voor dierenleed. Net zo min als godsdienstvrijheid menselijk leed binnen onze samenleving zou mogen veroorzaken.Toch heeft Marianne Thieme, de fractievoorzitter van de PvdD en de woordvoerder over het wetsvoorstel, een behoorlijk probleem. Wij mogen ervan uitgaan dat juist diegene die zich opwerpt als beschermvrouwe van dierlijk Nederland niet tot die buitenstaanders behoort. Dat zou haar geloofwaardigheid als indiener van dit wetsvoorstel behoorlijk aantasten.

Maar dan zou zij moeten weten dat het koosjer slachten van pluimvee en grootvee ten behoeve van de joodse gemeenschap juist gebaseerd is op regels die per definitie dierenleed uitbannen. Bij een door een gekwalificeerd en gecertificeerd slachter adequaat uitgevoerde halssnede waarbij aan alle joods-wettelijke voorwaarden wordt voldaan, ontstaat binnen luttele seconden een totale verbloeding van de hersenen, waardoor het geslachte dier geen pijn meer kan lijden.

Bij de genoemde voorwaarden gaat het om het volledig immobiliseren van het te slachten dier, de juiste lengte van het slachtmes, het gebruik van een vlijmscherp en volkomen gaaf mes, ononderbroken snijden, geen druk uitoefenen en nog een aantal regels die binnen de joodse traditie bindend zijn.

Mevrouw Thieme beroept zich op meningen, ook binnen de wereld van de Koninklijke Nederlandse Maatschappij voor Diergeneeskunde, volgens welke het verbloeden circa twee minuten duurt. Wetenschappelijk is echter al vaak, eigenlijk tot vervelens toe, aangetoond dat deze twee minuten altijd worden opgevoerd door de pertinente tegenstanders van het koosjer slachten, tegen beter weten in.

Nobel
Door deze jongste initiatieven van de PvdD en het consequent handhaven van de 2 minutenvisie ben ik dan ook opnieuw gaan twijfelen. Of de partij heeft de expertise van deze materie niet in huis óf zij maakt gebruik van aloude onwaarheden over het koosjer slachten die iedere paar jaar weer de kop op steken.

Als het laatste het geval is, dan is de zaak wel heel erg kwalijk. De PvdD zet zich in tegen het dierenleed in de wereld. Maar zij heeft geen moeite om burgers in ons land met betrekking tot hun religieuze normen op grond van oude onwaarheden en laster af te schilderen als een bevolkingsgroep met oude primitieve gewoonten.

Het bestrijden van dierenleed is een nobel streven. Dierenwelzijn staat ook binnen het jodendom hoog aangeschreven. Maar dan wel op een manier waarbij het welzijn van de medemens niet door vooroordelen en achterhaald anti-judaisme wordt beschadigd.

Godsdienstvrijheid eindigt waar dierenleed begint. Prima. Het is voor mevrouw Thieme wel zaak om in ieder geval te weten wat de definitie én van godsdienstvrijheid én van dierenleed is. Als zij die kennis niet blijkt te hebben, maakt zij van de hoofddoelstelling van haar partij een farce en reduceert zij haar taak van belangenbehartiger van de dierenwereld tot een heel bedenkelijk niveau dat slechts gestoeld is op het oproepen van goedkope emoties.

De auteur is orthodox-joods rabbijn en gecertificeerd ritueel slachter.