„Je houdt dieren of je houdt mensen, maar niet allebei”, zei de woordvoerder van de gemeente vrijdag bij de Raad van State. Een van de appartementen staat op iets meer dan 20 meter van de stal terwijl volgens de stankwetgeving 50 meter afstand minimaal nodig is.Kalvermester D. Bronkhorst begrijpt niets van de kritiek. Hij deed wat wel vaker in Nunspeet voorkomt: om wat bij te verdienen bouwde hij een paar huurappartementen op zijn bedrijf. Hij heeft de hoogste bestuursrechtbank gevraagd ervoor te zorgen dat zijn uitbreidingsplan kan doorgaan.

„De kalverhouderij en de huurappartementen vormen één bedrijf”, zegt Bronkhorsts raadsman. De huurders zouden zelfs op het bedrijf werken en er hun paard stallen. „Het is dus geen kamperen bij de boer maar appartementen bij de boer”, zo vatte rechter J. Schaafsma het betoog samen.

Maar Nunspeet is onvermurwbaar. „Het is geen zorgboerderij. Het gaat om zelfstandige wooneenheden die op de deel van de boerderij zijn gebouwd. De mensen zijn gewone huurders.” Omwonenden hebben recht op bescherming tegen stank.

Bronkhorst zegt dat zijn huurders weten waar ze aan beginnen als ze op zijn bedrijf komen wonen. Een gemeentewoordvoerder van Nunspeet: „Maar hij schopt ze eruit als ze klagen, heeft Bronkhorst zelf gezegd.”

De raadsman van de agrariër vindt dat Nunspeet boter op het hoofd heeft. De gemeente zou woningzoekenden naar zijn cliënt hebben doorverwezen.

Cruciaal is of de woonunits samen met de rest van het bedrijf volgens de Wet milieubeheer beschouwd dienen te worden als één inrichting. In dat geval komt de kalvermester met de schrik vrij. Daarover beslist de Raad van State binnen enkele weken.