De SGP-jongeren houden zaterdag Den Haag de jongerendag. Het thema dit jaar is ”(Kli)maat houden!?” en staat in het teken van klimaatsverandering en duurzaamheid. De SGP-jongeren willen binnen de SGP, en breder binnen de reformatorische kring, een discussie openen over dit thema. De SGP moet volgens hen een duidelijke visie vormen op schepping en rentmeesterschap in een veranderend klimaat. In het manifest ”De schepping en de mens” komen wij daarom met concrete voorstellen.Lang was klimaatsverandering een thema zonder urgentie. Extreme weersomstandigheden, warme zomers en weinig sneeuw tijdens wintersportperiodes en, last but not least, de opkomst van klimaatgoeroe Al Gore, brachten hier verandering in. Volgens de SGP-jongeren is de aandacht positief, hoewel de complexe werkelijkheid niet kan worden teruggebracht tot de simpele these dat het verminderen van CO(in2( de opwarming van de aarde zal tegengaan.

Klimaat is geen exclusief links thema meer. De ambitieuze houding van kabinet-Balkenende IV laat bijvoorbeeld zien dat het klimaat, ongeacht politieke kleur, belangrijk wordt gevonden. De noodzaak van maatregelen wordt breed gedragen. Dat is winst. Maar het klimaat is niet gebaat bij een klimaathype of een ideologisering. Het gaat er niet om wie, of welke partij het meest nobel is, maar om de vraag: hoe komen we samen tot een voor ieder aanvaardbare oplossing? Het klimaat is te kostbaar om, letterlijk, links te laten liggen.

Voor de SGP als een ”partij voor het leven” zou het klimaat juist aandacht verdienen. De positieve kant van de klimaathype lijkt bijna volledig aan haar voorbij te gaan. Vanuit Bijbelse lijnen verdient dit thema binnen de SGP een heroverweging. De SGP-jongeren zien graag dat de SGP binnen twee jaar een duidelijke visie presenteert op schepping en rentmeesterschap in een veranderend klimaat. De SGP-jongeren leveren daaraan graag een bijdrage.

Klimaatsverandering is een natuurlijk verschijnsel. Dat het klimaat door de eeuwen heen verandert, lijdt geen twijfel. In de middeleeuwen lag er weinig sneeuw in de Alpen, terwijl de zeventiende eeuw juist de ’kleine ijstijd’ wordt genoemd. Uitstoot van met name CO(in2( lijkt een opwarmingsproces te versterken. Voor veel politici is het tijd ambitieuze doelen te stellen, vanuit de gedachte dat het complexe wereldklimaat door beleid is vorm te geven. Het klimaatbeleid moet echter niet uitgaan van maakbaarheid, maar van een verantwoord beheer van de ”Global Village”: het oude begrip ”rentmeesterschap”. De maakbaarheid van de samenleving was onderdeel van de sociaaldemocratie, maar leeft voort in het huidige klimaatdebat. De SGP-jongeren gaan liever uit van beheren, in plaats van beheersing. Gezien ons kennen, weten en kunnen past bescheidenheid: maat houden, ook in dit opzicht.

Duurzame energie
Investeren in duurzame energie moet voor Nederland dé insteek worden in het klimaatbeleid. Nederland kan alleen met recht een innovatief land genoemd worden als de aandacht van overheid en bedrijfsleven uitgaat naar het zoeken naar duurzame mogelijkheden. Op die manier vormen economie en ecologie geen tegenstelling, maar leveren ze zelfs economische groei op, doordat investeringen kunnen worden terugverdiend.

Bestaande vormen van duurzame energie moeten verder worden uitgebuit. Rendement en innovatie zijn daarbij ijkpunten. Burgers moeten gestimuleerd worden groene energie te gebruiken. Met name zonne-energie moet, meer dan windenergie, onderdeel worden van beleid. Windenergie heeft, gezien de bouwkosten, te weinig rendement. Bovendien leent het klimaat in Nederland zich goed voor gebruik van zonne-energie.

Klimaatbeleid is vooral internationaal beleid. Inzetten op mitigatie, het aanpakken bij de oorzaak van het probleem, wordt door mensen als Al Gore gepropageerd. Zij weten de oorzaak: de uitstoot van broeikasgassen. Mitigeren is lastig, want wanneer is het klimaat ’normaal’? Natuurlijk is daadkracht nodig, maar hoe groot is de menselijke invloed op het klimaat werkelijk? Mitigatie klinkt aantrekkelijk, maar gaat uit van een ecologische utopie.

Adaptatie is voor het Westen een goed alternatief, voor ontwikkelingslanden geeft dit echter problemen. Een land als Bangladesh heeft niet het geld om zich aan te passen aan de jaarlijkse overstromingen. Door middel van goede ontwikkelingssamenwerking moeten westerse landen deze landen bijstaan in hun adaptatiebeleid. Het is vooral nodig dat er mondiaal wordt ’gepolderd’, om tot afspraken te komen die werken. Ambitieus solisme is voor geen enkel westers land een optie.

De auteurs zijn respectievelijk lid van de commissie duurzame ontwikkeling en landbouw en jeugdwerkadviseur bij de SGP-jongeren.