Israël heeft de blokkade in juni ingesteld nadat Hamas in de Gazastrook de macht had gegrepen. De sancties zijn onlangs aangescherpt, omdat vanuit de Gazastrook bijna dagelijks raketten worden afgeschoten op Israëlische doelen. De inwoners van de Gazastrook verbruiken jaarlijks 200 megawatt aan elektriciteit. Israël levert 60 procent van deze stroom en Egypte 8 procent. De elektriciteitscentrale in de Gazastrook zelf levert de rest van de stroom.Dan komt de vraag boven; waarom levert Israël 60 procent van de elektriciteit aan de Gazastrook, waar Hamas heerst? Het vernietigen van Israël is de voornaamste bestaansreden van Hamas. Daarom is het ook bevriend met het islamitische Iran, dat ook Israël van de kaart wil vegen. Wie kent één land dat zijn vijanden van energie voorziet? De Israëliërs zijn wonderlijke mensen. Ze leveren energie aan degenen die hen willen doden.

Als de Israëlische blokkade blijft bestaan, kampen de Palestijnen in de Gazastrook met een gebrek aan energie. De grensovergangen zijn, na reacties in de Israëlische kranten, door de overheid hermetisch gesloten. Zeker 800.000 Palestijnen kampen met een tekort aan stroom en de (gekleurde) beelden gaan de wereld weer over. Volgens de media hamsteren de inwoners van de Gazastrook vooral kaarsen, batterijen en voedsel.

Illegalen
Maar waarom gaan deze mensen hamsteren? Hamasstrijders schieten per dag tientallen raketten af op Israëlische burgers. Alleen al afgelopen weekeinde waren het er meer dan 200. Dagelijks worden de stad Sderot en andere plaatsen in het grensgebied bij de Gazastrook bestookt. Hamas draagt de verantwoordelijkheid voor deze beschietingen.

Het sluiten van de grens met Gaza door Israël heeft internationaal veel verontwaardiging opgeroepen. Toen Egypte de grens met de Gazastrook weer sloot, mede op aandringen van Israël om de doorlating van wapens, munitie en illegalen te voorkomen, hoorde je geen protest in het Westen. Naast veel wapentuig kwamen het afgelopen jaar ook ruim 7000 vluchtelingen via deze grens met Egypte Israël binnen. Alleen al in de eerste maanden van dit jaar kwamen er 2000 illegalen in Israël bij. Gisteren werden een Sudanees en een Ivoraan door Egyptische grenswachten neergeschoten en zondag een Afrikaanse vrouw.

In 2008 verstrekte Israël aan 600 vluchtelingen vanuit de Sudanese regio Darfur een tijdelijke verblijfsvergunning en erkende het ongeveer 2000 Eritreeërs, omdat ze in eigen land gevaar lopen. Maar de goodwill van het Westen voor Israël neemt hoe dan ook gaandeweg af. De golven van anti-judaïsme, antizionisme en antisemitisme gaan over de wereld.

Terwijl de Palestijnen hamsteren, gaat Hamas door met raketaanvallen. Israël wil juist met de maatregel van de beperking van de energie Hamas dwingen om te stoppen met raketaanvallen op Israëlische gebieden. Dat is een legitieme eis. De Palestijnen moeten daarom niet gaan hamsteren, maar tegen Hamas demonstreren en onmiddellijke stopzetting eisen van de beschietingen.

Ramp
Waarom zouden ze niet demonstreren, zoals gisteren met een ketting van 5000 mensen, en dan niet tegen Israël, dat hen voorziet van energie, maar tegen Hamas? Ik denk omdat de meeste inwoners van de Gazastrook het eigenlijk eens zijn met Hamas. De Palestijnen ondersteunen de strijders van Hamas.

De Verenigde Naties zeggen dat zij bang zijn voor een humanitaire ramp. Het zou logisch zijn als ook de VN Hamas onder druk zouden zetten om te stoppen met raketbeschietingen. Maar nee, de anti-Israëlische VN vragen niet aan de agressor om te stoppen met zijn agressie. Ze vragen de slachtoffers om de agressor weer te voorzien van de noodzakelijke energie.

Hoe zouden de Israëliërs de VN ooit moeten vertrouwen. Hamas en zijn ondersteuners hebben maar één recht: berouw tonen en zich bekeren, omkeren tot de vrede met een hoofdletter. Deze Vrede is geen toestand of situatie, maar een Persoon, de Vredevorst, de Messias van Israël. Hij is de enige weg naar Zijn heilige Vader, de God van Israël.

De wereld kijkt naar Israël. Een volk gebeukt in de geschiedenis heeft zich in Israël opgericht en voert al zestig jaar een zware interne en externe strijd om zijn bestaansrecht in de wereld. Zo staat Israël niet alleen. Wij mogen en kunnen op onze wijze meebidden, meewerken en geestelijk meestrijden en zijn zo een zegen voor Israël en voor ons eigen volk.

De auteur is coördinator van het ondernemersplatform Werken aan de Toekomst van Christenen voor Israël.