Dorrie vindt haar dochter
Titel: ”Zoektocht naar Eden”
Auteur: Linda Nichols; vert. Lia van Aken
Uitgeverij: Kok, Kampen, 2007
ISBN 978 90 435 1255 8
Pagina’s: 405
Prijs: € 20,50.
Als Dorrie vijftien jaar is, raakt ze zwanger. Haar moeder regelt een adoptie. Elf jaar later -Dorries moeder is dan overleden- besluit de jonge vrouw haar kind te gaan zoeken. Het schier onmogelijke gebeurt: ze vindt haar dochter terug en wordt opgenomen in een familie die haar warmte, liefde en vertrouwen schenkt. In ”Zoektocht naar Eden” laat Linda Nichols zien welke invloed het afstaan van haar kind op Dorrie heeft. Ze slaagt er in haar verdere leven niet in zich te hechten. Steeds weer laat ze rusteloos haar woon- en werkomgeving achter zich om haar heil op een nieuwe plaats te zoeken.
Dan neemt ze de beslissing die haar leven volkomen zal veranderen: ze gaat haar dochter zoeken. Ze heeft haar na de bevalling maar even in haar handen mogen koesteren dankzij de medemenselijkheid van een verpleegster, die daarbij de ziekenhuisregels aan haar laars lapte door haar hart te volgen.
De enige aanwijzing over haar dochter voert Dorrie naar het vredige plaatsje Abingdon. Daar ontmoet ze het elfjarige levenslustige meisje Eden dat onmogelijk haar dochter kan zijn; het is het nichtje van de wantrouwige dorpsagent Joseph. De moeder van Eden is de vrouw met wie Joseph zou trouwen, tot bleek dat zijn broer een verhouding met haar had.
De relatie tussen Eden en haar moeder is problematisch. Eden verblijft bij haar oma in Abingdon, omdat de zorg voor haar te zwaar is voor haar moeder; die staat er alleen voor, omdat haar man vanwege een zwaar verkeersongeluk in het ziekenhuis is opgenomen.
Helaas voel je als lezer direct op je klompen aan dat Eden het kind is dat Dorrie onder haar hart heeft gedragen. De schrijfster geeft nog lang niet prijs hoe de vork in de steel zit, maar de spanning is er dan al af.
De rest van het boek vult ze onder meer met de ontdekking van Dorrie dat haar eigen moeder een tragische jeugd heeft gehad en dat het eigenlijk een wonder is dat ze haar leven redelijk op de rails heeft gekregen. De nukkige Joseph gaat, geheel volgens de regels van het genre, van Dorrie houden en ook de problemen van Eden met haar moeder lossen op in een warm bad van vergeving en herstelde relaties. Als klap op de vuurpijl vindt Dorrie ook nog haar eigen vader terug.
Het is jammer dat Nichols dit verhaal met zo’n indrukwekkend begin halverwege laat inzakken. Ze start met de aangrijpende, invoelbare verhaallijn over de onthechte Dorrie; zodra echter duidelijk wordt dat Eden de afgestane dochter moet zijn, gaat ze over op allerlei andere verwikkelingen die wel vertragend werken, maar waarmee ze geen spanning weet op te wekken. Het enige wat je nog wilt weten is hoe de zaken rond de adoptie zich in werkelijkheid hebben afgespeeld, waardoor de rest van het verhaal overbodige, onwelkome vulling wordt. Het verhaal zet in met de rauwe, levensechte realiteit; het suikerzoete einde is te mooi om waar te zijn.