”Antisemitisme in Nederland neemt toe”. Wat is hier aan de hand? vroeg ik mij verbaasd af bij het lezen van deze kop dwars over de voorpagina. Antisemitisme in Nederland een alledaags verschijnsel?De Europese Commissie tegen Racisme en Intolerantie (ECRI) laat haar „bijzondere ongerustheid” blijken. „Het woord Jood wordt steeds vaker als scheldwoord gebruikt, terwijl verschillende aspecten van de Holocaust steeds vaker in alledaagse situaties in twijfel worden getrokken, bijvoorbeeld op scholen.” De ECRI ontleent haar conclusies aan bevindingen van enkele -jammer genoeg niet met name genoemde- maatschappelijke organisaties.

Als klein jongetje werd ik ooit door een knulletje uit de buurt vanwege mijn alpinopetje uitgescholden voor ”rotjood”. De niet-Joodse buurman heeft dat ventje een ongenadig pak slaag gegeven. Dat was toen.

Ik ben een orthodox levende Jood. Aan mijn uiterlijk kan iedereen mij onmiddellijk herkennen. Ik kom op tal van plekken in Amsterdam, maar ook op plaatsen in Nederland waar mensen voor het eerst een Joods medeburger in levenden lijve kunnen aanschouwen. Het lijkt mij dat ik recht van spreken heb op het gebied van antisemitisme.

Ja, ik heb wel eens wat bekijks. En soms komen er enkele woorden in mijn richting waarvan de term ”Jood” deel uitmaakt. Ik heb er de jaarlijkse overzichten van het Centrum Informatie en Documentatie Israel (CIDI) op nageslagen. Het aantal meldingen varieert en schoot in 2006 omhoog van 159 naar 261. Maar antisemitisme in Nederland een alledaagse verschijnsel?

Paradijs
Mijn regelmatige verblijf in Oost-Europa heeft mij laten zien wat antisemitisme is. Stratenmakers in Warschau maken wanneer ze mij zien een snijdende beweging over hun hals onder het sissen van het woord ”Zjid” (Jood). In een van de talloze voormalige getto’s wordt een hond onder enkele verwensende opmerkingen naar ons losgelaten. Een dame staat even stil en spuugt hartgrondig in onze richting.

Internet is een medium dat zich leent voor antisemitische uitingen. Een groep kwajongens ontleent soms moed aan het groepsverband om wat te schelden of ergens een hakenkruis op te kladden. Maar dat maakt Nederland nog niet tot een soort paradijs waar anti-Joodse gevoelens welig kunnen tieren. En dat doen de bevindingen van de ECRI wel vermoeden.

Antisemitisme is van alle tijden. De statistieken van de maatschappelijke organisaties waarover de ECRI spreekt zullen dan ook niet een totale onwaarheid verkondigen. Het is dus niet aan de orde om het probleem op zichzelf te bagatelliseren. Maar laten we het antisemitisme in Nederland wel in de juiste proporties blijven zien.

Recentelijk signaleerden enkele bezoekers aan een bosrijke omgeving niet ver van mijn woonhuis dat een paar bomen met een hakenkruis waren beklad. Eén telefoontje naar de verantwoordelijke wethouder zette binnen een uur ambtenaren en de politie aan het werk om deze onsmakelijke uitingen van haat uit de samenleving te verwijderen.

Zo deden we dat in Nederland en zo doen we dat nog steeds. Laten we er vooral voor zorgen dat dit bewustzijn blijft en ons niet dol laten maken door organisaties die met de teller in de hand willen laten zien dat het allemaal veel erger is dan u en ik vermoeden.

De auteur is orthodox-joods rabbijn.