De uitslag van de dinsdag gehouden voorverkiezingen was in een aantal opzichten verrassend. Terwijl vrij algemeen werd aangenomen dat de Republikeinse kandidaat McCain zijn rivalen op Super Tuesday definitief zou uitschakelen, bleek dat uiteindelijk niet het geval te zijn. Weliswaar heeft hij een forse voorsprong, maar in de komende maanden kan hij het nog lastig krijgen door de concurrentie van de twee andere kandidaten: Mitt Romney en vooral Mike Huckabee.Met name de comeback van laatstgenoemde, de voormalige dominee uit Arkansas, is opmerkelijk. Velen dachten dat hij na dinsdag het licht op zijn kantoor zou moeten uitdoen en zich uit de strijd zou terugtrekken. Het tegendeel bleek waar. In een vijftal zuidelijke staten behaalde hij een overwinning. Deze staten liggen precies in de Amerikaanse biblebelt, waar de evangelicalen sterk zijn vertegenwoordigd.

Ongetwijfeld zal op die uitslag van invloed zijn dat Huckabee op een aantal ethische punten een conservatief standpunt inneemt, terwijl McCain daar een liberaler visie op heeft. Voor een grote groep evangelicalen is namelijk doorslaggevend of de kandidaat een prolifestandpunt inneemt.

Huckabee en Romney doen dat. Romney heeft echter tegen dat hij mormoon is, hetgeen voor baptisten, pentecostals en charismatici een brug te ver is. Daarbij moet wel worden aangetekend dat er tegelijkertijd een behoorlijke groep evangelicalen is die Huckabee niet vertrouwt.

Nog spannender is de race tussen Hillary Clinton en Barack Obama. Ook al heeft Clinton meer gedelegeerden achter zich staan, het verschil met haar rivaal is slechts beperkt. Noch Clinton, noch Obama hebben op dit moment voldoende steun om de nominatie naar zich toe te trekken.

Voorspellingen zijn daarom ook nauwelijks te doen, mede doordat het systeem dat wordt gevolgd buitengewoon ingewikkeld is. De meeste gedelegeerden worden er districtsgewijs verdeeld, wat niet betekent dat degene met het grootste totaalaantal stemmen ook de meeste gedelegeerden meekrijgt.

Wel is duidelijk dat de aandacht van de wereld en van de media vooral uitgaat naar het duel tussen Clinton en Obama. Vrij algemeen wordt aangenomen dat een van die twee straks president wordt.

Er leeft bij de Amerikanen een sterk verlangen naar een nieuw tijdperk. De regering-Bush is buitengewoon impopulair. Daarbij spelen verschillende factoren een rol: het verloop van de oorlog in Irak, de economische ontwikkeling, de maatschappelijke polarisatie en beslist ook de conservatieve opvattingen van de president.

Zowel Hillary Clinton als Barack Obama beloven zo’n nieuw tijdperk te zullen inluiden. Daarbij heeft Obama het voordeel dat hij duidelijker een breuk met het verleden kan markeren dan Clinton. Zij heeft immers als echtgenote van voormalig president Bill Clinton al acht jaar in het Witte Huis gewoond, zit al jaren in de politiek en draagt dus een erfenis met zich mee.

Obama heeft dat minder. Hij roept herinneringen op aan president John F. Kennedy, die begin jaren zestig ook het boegbeeld was van een nieuwe generatie. Te weinig lijken Amerikanen zich echter te realiseren dat alle vernieuwing nog geen verbetering inhoudt, zeker niet als het gaat om de politieke vertaling van ethische waarden.