Omdat ook de andere kant van de weg voor de voetgangers is gestremd, besluit ik over de weg verder te gaan. Ik kijk af en toe achterom, om eventueel snel naar rechts te kunnen springen. Even verderop in de straat zijn namelijk verkeerslichten. Zodra die op groen staan, is dat voor vele automobilisten een reden het gaspedaal extra diep in te trappen. Ik heb er geen vertrouwen in dat ze hun best zullen doen om mij te ontwijken. Het aantal slachtoffers in het verkeer is in Israël namelijk groter dan alle slachtoffers van oorlogen en terreuraanslagen bij elkaar.Zulke verkeerssituaties kan ik momenteel op vele plaatsen in Jeruzalem verwachten. De Israëlische hoofdstad is namelijk bezig met de aanleg van een zogeheten lightrail. Dat is een soort tram, die de stad moet doorsnijden van het noorden naar het westen, met 23 stations daartussenin. Langs diverse wegen in de stad zijn de dubbele rails al aangelegd, maar de kruispunten liggen nog onaangeroerd.

De aanleg van de lightrail is voor automobilisten een ramp. Zij moeten erop rekenen dat ze constant in de file staan. Hoewel er hier en daar speciale banen voor taxi’s en bussen zijn, lopen ook deze het risico in een verkeersopstopping verzeild te raken. Dat kan zo vijftien tot dertig minuten extra reistijd betekenen. Wie in een taxi zit, loopt de kans dat het bedrag dat de meter aangeeft verdubbelt of verdrievoudigt. Het beste is om in zo’n geval de taxichauffeur het bedrag dat de meter aangeeft in de hand te stoppen, hem het beste te wensen en weg te lopen.

Prettig lopen is het overigens niet, langs al die dampende, ronkende auto’s en soms claxonnerende vrachtwagens en bussen.

Over anderhalve maand beginnen de werkzaamheden in de Jaffastraat. Dat is een van de hoofdwegen in het centrum van Jeruzalem. Dan zal de verkeerschaos helemaal groot worden.

Het tramsysteem had al in 2006 operationeel moeten zijn. De constructie blijkt echter veel meer tijd te kosten dan de gemeente Jeruzalem dacht. Bij de Herzlberg bleek de rails zelfs verkeerd gelegd. De spoorwerkers moesten de rails daar weer weghalen en opnieuw plaatsen.

De schatting is dat Jeruzalemmers zich pas over tweeënhalf jaar met het nieuwe vervoermiddel kunnen verplaatsen.

Jeruzalem had natuurlijk tientallen jaren geleden al een efficiënt tramsysteem moeten hebben. Maar beter laat dan nooit. Straks zal het een stuk prettiger zijn in de stad, met minder vervuiling, minder verkeersopstoppingen en een betere bereikbaarheid van de binnenstad.

Dat zal een geweldige tijd zijn als nog meer mensen hun vervuilende vierwieler laten staan en voor het openbaar vervoer zullen kiezen.