De versimpeling van het taalgebruik dreigt door te schieten, en leidt mijn inziens ook tot een infantilisering van het onderwijs in onze Nederlandse taal. Vroeger hadden we het over ”spellen”, momenteel over ”hakken”. Bij ontleden leerde de oudere generatie meteen de juiste benaming voor de zinsdelen, bijvoorbeeld bijwoordelijke bepaling. Men heeft het nu over een ”waar-deel” en een ”waarom-deel”.In het vervolgonderwijs zijn andere zaken meer in het middelpunt gekomen, bijvoorbeeld het debat. Hierbij gaat het niet zozeer om de inhoud en het gebruik van de Nederlandse taal, maar wordt 60 procent bepaald door de uitstraling van de leerling. Over literatuur leren ze beduidend minder. Het is al gebleken dat de basiskennis van de Nederlandse taal in het hoger onderwijs hopeloos tekortschiet bij de huidige studenten.

Ik vraag me angstig af of we ons niet te veel aanpassen, ook als christelijke of reformatorische scholen. Kennen we de waarde nog van onze eigen taal en willen we die overdragen? Heel veel uitdrukkingen vinden trouwens hun oorsprong in de Bijbel. Ook de Bijbel is voor velen te moeilijk en moet zo eenvoudig mogelijk gebracht worden. Puur taalkundig gezien een verarming.

En dat in een tijd dat alle kinderen tot hun zestiende of achttiende jaar verplicht zijn hele dagen op school door te brengen. De oudere generatie had vaak alleen lagere school, maar blijkt meer af te weten van de regels die gelden binnen onze taal dan jongeren die hoger opgeleid zijn. De wijze van overdracht van de taal mag wel eenvoudig zijn, maar daardoor mag het niveau niet verlaagd worden.

De auteur is invalleerkracht op diverse basisscholen.