Hoe dwaas het kan toegaan, blijkt bijvoorbeeld uit de uitspraken van Centraal Beheer Achmea, vorige week vrijdag. Scholen zijn niet brandveilig genoeg, vindt de verzekeraar, want bij de afgelopen jaarwisseling zijn er minstens twintig in vlammen opgegaan. Het bedrijf schrijft dat toe aan het zwaardere vuurwerk.Dit is een sprekend voorbeeld van het paard achter de wagen spannen. Voor het eerst is in Nederland zwaarder vuurwerk toegestaan. Dat gebeurde om de import van illegaal spul in te perken. Dit vuurwerk leidt tot meer branden. Wat moet er gebeuren? De scholen moeten nu uitgerust worden met sprinklers en camera’s.

Wat ook verbaast, is dat vuurwerk traditiegetrouw zo veel stof doet opwaaien in christelijke gezinnen. De bezwaren zijn bekend: vuurwerk is gevaarlijk, vervuilt het milieu en is geldverspilling. Voeg daar de randverschijnselen bij waar de media de afgelopen dagen vol mee staan: miljoenen euro’s schade door vreugdevuren en autobranden, dronkenschap, geweld tegen politie, ambulance en brandweer - en niemand kan me nog uitleggen waarom catechisantjes van twaalf of veertien om middernacht de straat op mogen, om daar achteloos het ene rotje na het andere over de schouders te gooien.

Het is dus niet eens nodig om te verwijzen naar de heidense wortels van het geknal: de traditie om boze geesten te verjagen. Zo’n argument spreekt tieners ook niet erg aan. Dat geldt waarschijnlijk ook voor een ander bezwaar dat regelmatig genoemd werd in de discussie op de website van deze krant, refdag.nl: „Nu schieten ze met vuur naar den hemel, maar eenmaal zal God met vuur van den hemel schieten.” Het citaat is van ds. J. Fraanje, bijna een eeuw geleden.

Mag zo’n vergelijking vandaag de dag nog gemaakt worden? Een God Die vuur en zwavel uit de hemel laat regenen, dat staat haaks op het huidige godsbeeld. De naam Sodom roept bij de moderne mens alleen herkenning op als het gaat over sodomie of als er krachttermen gebruikt worden, maar niet als de historische plaats die omstreeks 1898 voor Christus verwoest werd vanwege de zonde die er plaatsvond.

Het lijkt erop dat ook reformatorische christenen steeds omzichtiger omgaan met het verwijzen naar de toorn van God. EO-programmamaker Knevel gaf onlangs aan dat hij een gedeelte van Psalm 139 aan tafel meestal overslaat.

Mede onder invloed van vergelijkingen met haatteksten uit de Koran, dreigt zo een selectief gebruik van de Bijbel te ontstaan. Het zou meer in de geest van het Nieuwe Testament zijn om te spreken over liefde en barmhartigheid dan over oordeel en straf.

Dat is echter een grote vergissing. Niemand in de Bijbel heeft meer over de hel gesproken dan Jezus. Het zou juist oneerlijk, ja zelfs onbarmhartig zijn om de eeuwigheid en de zwaarte van deze straf te verzwijgen. Dat is precies de pijl waarmee satan tienduizenden verdooft. „Moeder, waar liggen de sléchte mensen begraven?” vroeg ooit een meisje bij een wandeling over de begraafplaats.

Mensen kunnen doorslaan in het dreigen met verdoemenis. Dat deden de discipelen toen de Samaritanen Jezus geen onderdak wilden bieden. Ze vroegen Jezus of ze dat dorp met vuur uit de hemel mochten laten verbranden. Christus antwoordde echter dat Hij niet gekomen was om zielen te verderven maar te behouden.

Niemand mag zich daar echter op beroepen om een eenzijdige boodschap van liefde uit te dragen of de waarschuwing van ds. Fraanje van tafel te vegen. Diezelfde Jezus greep in Lukas 17 ook terug naar Sodom toen Hij een hemels vuurwerk voorzegde. Hij behoudt niet alleen, maar verderft ook. Op de dag van Zijn wederkomst zal het vuur en zwavel uit de hemel regenen.

De auteur is adjunct-hoofdredacteur van deze krant. Reageren aan scribent? goedbekeken@refdag.nl.