„Een wonder”, noemt Van de Lune de abrupte verandering in zijn gezichtsvermogen. „Ik ben er heel blij mee”, vertelt de constructeur, mede-eigenaar van ingenieursbureau Van de Lune en Rienksma, aan tafel in zijn kantoor.De directe aanleiding tot het mirakel is niet om blij van te worden. De Fries kon ineens weer kleuren onderscheiden toen hij een pak rammel kreeg voor zijn kantoor in Sneek. Het incident zit hem hoog. Het pak slaag houdt verband met de krappe parkeerruimte bij het pand, gelegen aan de drukke Lemmerweg.

Van de Lune wees een leverancier die een naastgelegen viszaak bezocht erop dat de man, zoals vaker, met zijn voertuig de uitrit blokkeerde. De leverancier was, zo vertelt Van de Lune, niet van dat commentaar gediend en gaf de ingenieur een pak slaag. De afranseling is Van de Lune niet in de koude kleren gaan zitten. „Drie weken lang kon ik me in mijn bed niet omdraaien.”

Stoplicht
Ongedacht gevolg van het geweld was dat Van de Lune wel heel letterlijk in één klap van zijn kleurenblindheid was verlost. De ingenieur wist niet wat hij zag. Zijn huisarts kon de verandering niet verklaren; een specialist van het Universitair Medisch Centrum Groningen evenmin. „Voorheen kon ik alleen hoofdkleuren onderscheiden. Het rood en groen van een stoplicht bijvoorbeeld. Na het pak slaag onderscheidde ik allerlei kleurtinten. Ik kon ineens genieten van bijvoorbeeld het rood van de stokrozen in onze tuin.”

Toen de Fries nog kampte met kleurenblindheid, zag de wereld er voor hem vaak „grijs en triest” uit. „De bomen langs de weg waren voor mij niet groen, maar grijs. Alleen als de zon duidelijk op de bladeren scheen, kon ik het groen onderscheiden.”

Ook bij het kleren kopen en aantrekken, speelde zijn kleurenblindheid hem parten. „Voorheen moest mijn vrouw altijd mee om kleding te kopen. Anders zou ik een combinatie kunnen kopen die niet past. Als mijn vrouw vroeger op vakantie ging en ik thuis alleen achterbleef, zorgde ik dat ik bijvoorbeeld herkenbare sokken aantrok. Sokken met een motiefje erin. Als ik donkere, effen sokken zou uitzoeken, liep ik het risico dat ik met een groene en een blauwe sok op kantoor zou verschijnen.”

In zijn werk ontweek Van de Lune discussies over kleuren. „Als ik aanwezig was bij de opening van een nieuw gebouw hield ik mijn mond over kleurstelling. Ook de keus voor kleuren voor bijvoorbeeld ons bedrijfslogo liet ik aan anderen over. Gelukkig ben ik constructeur en geen architect, want als architect heb je veel meer met kleuren te maken.”

Nu de Fries weer goed kleuren kan onderscheiden, geniet hij veel meer dan vroeger van de wolkenhemel. „Voorheen zag de lucht er voor mij vaak grijs uit. Ik kon wolken met verschillende tinten niet goed van elkaar onderscheiden. Ik weet nog dat mijn vrouw, toen we eens in de buurt van Bremen waren, enthousiast was over het noorderlicht. Die kleuren schijnen heel overweldigend te zijn. Ik reageerde nauwelijks, omdat ik toen die mooie kleuren niet zag. Nu is dat anders. Pas zag ik nog een mooie winterlucht met verschillende tinten roze en oranje. Daar word ik enthousiast van.”

Spijkerbroek
De wereld van kleuren heeft de warme belangstelling van de ingenieur gekregen. „Wist je dat het blauw op politiewagens een ander blauw is dan het blauw op verkeersborden? Op straat was voorheen iedere spijkerbroek voor mij zo’n beetje grijs. Nu heb ik ontdekt dat er honderden verschillende soorten kleuren spijkerbroeken zijn.”

Hij haalt een kleurenkaart tevoorschijn, een boekwerkje met tientallen verschillende kleurschakeringen. „Er zijn verschrikkelijk veel kleuren. Wijnrood, bordeauxrood, purperrood, karmijnrood, briljantoranje, pasteloranje, roodoranje.”

Na zijn wonderlijke genezing kreeg Van de Lune menig enthousiaste ansichtkaart toegestuurd. „Iemand stuurde me bijvoorbeeld een kaart met een mooie kunstuiting erop. Hij schreef erbij: De lucht is blauw, geniet ervan!”

Op zoek naar het verhaal achter opvallende berichtjes van het afgelopen jaar. Vandaag deel 3 in een serie.