Tot die conclusies komt de rooms-katholieke theoloog dr. Robert Jan Peeters, die vrijdag promoveerde aan de universiteit van Tilburg. In zijn studie ”Teken van de levende Christus” (Boekencentrum, 2002) vestigt Peeters de aandacht op een onbelicht veld in het Barth-onderzoek. Welke traditieopvatting hield de Baselse theoloog eropna? Welke betekenis heeft de traditie in een theologie die consequent uitgaat van de absolute prioriteit van de openbaring? Peeters gaat uit van het hoofdwerk van Barth, de 9000 pagina’s tellende ”Die Kirchliche Dogmatik”. Daarin houdt Barth zich uitvoerig bezig met uiteenlopende theologische tradities en theologen van diverse pluimage.

Peeters’ bestudering van Barths dogmatiek leidt tot de conclusie dat voor Barth het gesprek met de traditie de noodzakelijke weg is die in het verstaan van het Woord moet worden afgelegd. „Traditie is het spoor dat de Heilige Geest in de geschiedenis achterlaat en in die zin een teken van de levende Christus”, aldus de promovendus. „Traditie bij Barth verwijst naar het Woord en vormt in die hoedanigheid een aanwijzing voor het Woord. De traditie als functie van de kerk, behelst de gave en het authentieke getuigenis uit het verleden én de opgave om in het heden tot een eigen geloofsantwoord te komen. Steeds in de wetenschap: God is altijd groter.”

Robert Jan Peeters (1961) is theoloog. Van 1988 tot 1993 was hij wetenschappelijk assistent aan de faculteit in Tilburg. Daarna werkte hij voor het bisdom Rotterdam. Op dit moment is Peeters waarnemend directeur van het diocesaan pastoraal centrum. Hij doceert aan het centrum Bovendonk te Hoeven.