De roodbonte koe is het zusje van de zwartbonte. Het dier is in Nederland geïntroduceerd toen in de negentiende eeuw door overstromingen en ziekten veel koeien doodgingen. Het zwartbonte ras was tot de jaren tachtig de trots van de Nederlandse melkveehouderij en was overal ter wereld bekend.Voor de roodbonte koe is de situatie nog slechter. Het ras werd begin vorige eeuw als mindere van haar zwartbonte zusje beschouwd. De roodbonten werden zelfs te vondeling gelegd. In 1993 waren er nog maar zeventien roodbonte koeien en vier stieren over. Verschillende boeren begonnen daarom een reddingsactie voor de ”panda” onder de koeien.

Inmiddels houden voornamelijk biologische Nederlandse boeren in totaal 320 roodbonte koeien. Zij moeten het doen met zes stieren. Van dertig dode stieren is sperma ingevroren om bij het opfokken van een nieuwe populatie roodbonten inteelt te voorkomen.

Het aardige aan de roodbonte koe is volgens Engwerda dat ze zich goed kan redden. Op biologische boerderijen moeten de koeien het doen met gras en planten in het weiland. „De Holsteiner-Friesian kan daar niet tegen. Die koe is zo gefokt dat ze enorm veel melk geeft. Maar om de koe zo veel melk te laten produceren, moet ze wel krachtvoer krijgen. Gebeurt dat niet, dan geeft de koe meer melk dan kan en verschraalt ze.”

Daarnaast gebruiken de bioboeren geen penicilline. Daardoor gaan de roodbonte eerder dood. Maar omdat het dubbeldoelkoeien zijn, dieren die melk en vlees leveren, is dat minder erg. Het vlees levert namelijk ook geld op. „Dubbeldoelkoeien leveren bewezen meer rendement op dan alleen melkkoeien”, zegt Engwerda. Hij heeft zelf zes roodbonten en vier stuks jongvee, waaronder een stier.

Ondanks de reddingsactie is de roodbonte koe nog steeds het meeste bedreigde rundveeras in Nederland. De Stichting Zeldzame Huisdieren heeft het roodbonte daarom uitgeroepen tot ras van het jaar 2008. Daarmee hopen de liefhebbers de roodbonten onder de aandacht te brengen en van de comeback een succes te maken.