„De keuze voor het onderwerp aids komt voort uit het feit dat aids, juist bij christenen, vaak nog wordt het gezien als ”eigen schuld, dikke bult” of als homoziekte”, aldus de organisatie van de campagne ”Positief. Geloof in actie”. In deze actie werken onder meer EO-Metterdaad, de uitgeverijen Jongbloed en Boekencentrum, Brancheorganisatie voor het Christelijke Boeken- en Muziekvak (BCB) en Christelijke Boekencentrale (CBC) samen. „Het verhaal achter de grote tragedie is veelal onvoldoende bekend.”De missie van ”Positief” is die van de barmhartige Samaritaan. „Even niet snel aan het probleem voorbijlopen, maar stilstaan. Afstappen en langs de kant van de weg gaan zitten om te verzorgen en te luisteren.”

Medewerkers aan het boek zijn onder anderen de schrijfsters Joke Verweerd en Anne de Graaf, de Tweede Kamerleden Kees van der Staaij en Joël Voordewind, anesthesioloog Bob Smalhout en EO-presentator Andries Knevel. Het is een veelkleurig boek vol menselijke verhalen, persoonlijke impressies, poëzie en fotografie, prikkelende essays en confronterende cartoons over aids.

Prof. Smalhout werpt bijvoorbeeld de vraag op waarom aids juist in Afrika -in tegenstelling tot in Europa- een moordende epidemie is geworden. „Door het verschil in levensstijl en ethiek op het gebied van seksualiteit”, vermoedt hij. Ook het „volop heersende bijgeloof” speelt een rol. „Zoals de overtuiging dat seksueel contact met een jong kind een met aids besmette volwassene kan genezen.” Smalhout: „Tegen deze achtergronden is het zenden van scheepsladingen condooms en medicijnen als het leegscheppen van de zee met een theelepel.” Zijn oplossing: „De essentie is de vorming van een andere mentaliteit en een andere seksuele moraal, die gebaseerd is op monogamie en wederzijds respect.”

Joël Voordewind, Tweede Kamerlid voor de ChristenUnie, onderstreept in zijn bijdrage de opvatting van Smalhout. „Er is geen eenvoudige oplossing voor het aidsvraagstuk. Ook trouw zijn in relaties, zoals vaak gepropageerd wordt door christenen, is niet de enige oplossing. Het gaat om een breed pakket van maatregelen: variërend van voorlichting voor meisjes en jongens, goed voorbeeldgedrag van leiders, betere bescherming tegen suikerooms die ”seksuele diensten” verlangen in ruil voor schoolgeld tot betere en betaalbare aidsremmers, versterking van de positie van vrouwen (ook juridisch), betere opvangmogelijkheden voor aidsslachtoffers, tegengaan van overdracht van aids van moeder op kind - alsook, inderdaad, condoomgebruik en trouw binnen relaties.”

Presentator Tijs van den Brink stelt in een columnachtig stukje het kostenvraagstuk onder kritiek. „Volgens Artsen zonder Grenzen is het in veel gevallen mogelijk om een aidspatiënt voor 128 euro per jaar te voorzien van medicijnen die hem of haar in staat stellen een tamelijk normaal leven te leiden. 128 euro per jaar! Een leven is toch wel meer waard dan dat? Als je bij een beetje hulporganisatie werkt, moet je daar toch een mooi projectje van kunnen maken. We hadden in de hulpverleningsindustrie al een flinke tijd ”adopteer een kind”. Sinds enige tijd zijn daar de oudjes in met name Oost-Europa bijgekomen onder de naam ”adopt-a-granny”. Waar blijft de campagne ”Adopt an aidsbaby”? Of de campagne: ”Doe iets positiefs, adopteer een seropositief”?”

De opbrengst van de verkoop van het boek is bestemd voor opvang en begeleiding van aidswezen in Afrika. De geldstroom loopt via organisaties als Dorcas, GZB, KOEH, TEAR, De verre naasten, Woord en Daad, ZGG en ZOA. De verkoopprijs is 10 euro.