Geboren: 2 september 1959Werkt voor: World Vision

Standplaats: Boekarest (Roemenië)

Sinds: 2005

Wat voor werk doet u?
„Als directeur van World Vision leid ik een team van 300 Roemenen. Door middel van zestig projecten doen wij duurzaam ontwikkelingswerk, met name gericht op kinderen en vooral via kindsponsoring.”

Waarom doet u dit werk? „Bij elkaar zit ik nu twintig jaar in het ontwikkelingswerk. Ik was altijd betrokken bij het werven van fondsen in Nederland, Frankrijk, Spanje en Denemarken. In mijn dagelijks werk had ik veel contact met donateurs, overheidsinstanties en de Europese Unie en nu wilde ik een keer in het veld de handen uit de mouwen steken. World Vision is nu vijftien jaar actief in Roemenië. Het is een spannende tijd nu Roemenië EU-lid is geworden. Via de Europese Unie komt er geld beschikbaar en dat moet goed worden verdeeld, zodat het arme deel van de bevolking wordt geholpen.”

Op welk punt ziet u vooruitgang?
„Vooral wat de hulp aan weeskinderen betreft. Die leefden ten tijde van Ceausescu’s regime onder verschrikkelijke omstandigheden. World Vision heeft zich hun lot aangetrokken en heeft samen met de Roemeense overheid en de kinderbescherming die kinderen bij pleeggezinnen ondergebracht. Dat is een grote vooruitgang.”

Hoogtepunt?
„Te zien dat de mensen hier weer initiatieven durven te nemen. Tijdens de jaren onder het communisme werden alle initiatieven onderdrukt. Als je bij wijze van spreken een kip extra had, werd je daarvoor al gestraft. Nu zie je jonge mensen initiatieven nemen. Dat is ontzettend mooi om mee te maken.”

Teleurstelling?
„De corruptie is wijdverbreid, maar daar had ik mij op ingesteld. Wat opvalt als je in het land bent, is de overweldigende nood. Als je in Roemenië komt zie je zo veel nood en die wil je overal tegelijk oplossen. Dat kan natuurlijk niet. Een groot deel van de bevolking moet van minder dan 1 euro per dag rondkomen.”

Bent u kerkelijk betrokken?
„Ja, we gaan naar een Engels-Roemeense kerk. De diensten zijn tweetalig, we zingen ook tweetalig. De kerk is heel erg betrokken bij het duurzame ontwikkelingswerk van World Vision en bij het werken onder straatkinderen. Het is heel prettig te ervaren dat ze met je meedenken en met je bidden.”

Speelde geloof een rol bij het besluit hier te komen werken?
„Ja, heel duidelijk. Anders zou ik nooit naar Roemenië zijn gegaan. Je gaat niet in Boekarest wonen omdat het daar nou zo leuk is. Ik zie dat als een roeping.”

Waar verwondert u zich over?
„Hoe God met de mensen bezig is. De Roemenen hebben zo’n moeilijke tijd gehad, maar de kerk heeft het allemaal overleefd. De kerken zitten vol. Iedereen vindt geloof belangrijk. Als je zegt dat je voor een christelijke organisatie werkt, trekken ze niet een gezicht maar hoor je: „Fantastisch.””

Wat vindt u moeilijk in het contact met de bevolking?
„De Roemenen dragen de sporen van het communisme met zich mee, zeker de mensen van mijn leeftijd. Je merkt dat de mensen weinig vertrouwen in elkaar hebben. Velen hebben elkaar bespioneerd. Het kost gewoon tijd vertrouwen te winnen.”

Wat ervaart u als gemakkelijk?
„De mensen zijn supergastvrij, je legt makkelijk contact. Aan de andere kant duurt het best wel even voor je echte vrienden maakt.”

Mist u Nederland?
„Nee. Nou ja, je mist natuurlijk je familie en je vrienden. Aan de andere kant zit het land in een veranderingsproces. Het is natuurlijk heel leuk daar bij betrokken te zijn. Nu moet je er zijn met je normen en je waarden en je moet de kerken helpen die normen en waarden uit te dragen.”

Zin om terug te gaan?
„Nee, voorlopig nog niet. Er is nog genoeg te doen.”

Redactie: René Zeeman