De eerste getuige was een medewerkster van SPV (Sociaal Psychiatrische Verzorging). Zij stelde dat ze gemanipuleerd werd door de moeder van Savanna. Haar professionele kennis ten spijt zag zij geen signalen dat het meisje stelselmatig werd mishandeld, zoals na haar overlijden in september 2004 bleek.„Als ik bij het gezin langsging, vertelde de moeder van Savanna mij hoe zeer zij haar best deed. Het leek dat zij de beste bedoelingen had. Achteraf weet ik dat zij dat alleen maar zo deed voorkomen", aldus de getuige.

De tweede getuige was een medewerkster van BKK (Basiszorg Kwetsbare Kinderen). Zij noemde de situatie in het gezin „wel zorgelijk, maar niet alarmerend". De vrouw beaamde dat haar contact in de maanden voor de dood van Savanna „veel soepeler en meer ontspannen" verliep. Wel vond zij dat Savanna, de laatste keer dat zij haar zag, zich „heel schichtig" gedroeg.

Ten slotte hoorde de rechtbank een medewerkster van GGV (Gespecialiseerde Gezinsverzorging). Zij was in 2003 al werkzaam in het gezin. In het voorjaar van 2004 kwam zij opnieuw bij Savanna over de vloer, omdat zij de situatie na de geboorte van het zusje van Savanna „schrijnend" vond. In haar bezoeken aan het gezin die daarop volgden, trof zij echter „een ontspannen situatie".

In het voortraject van de zaak is een groot aantal hulpverleners, familie en kennissen van het gezin van Savanna gehoord. Enkele verklaringen kwamen al eerder tijdens de rechtszitting ter sprake. Zo meldde een kraamhulp dat Savanna mishandeld werd, en dat zij in haar kamertje met een hangslot werd opgesloten.

Het Openbaar Ministerie (OM) had ook een verzoek ingediend om getuigen op dezitting te horen, de rechtbank keurde dit verzoek echter af.