Als mama werkt is het papadag. Het loopt dan wel eens anders dan anders, want als Sofie haar kleren mag uitzoeken, kiest ze haar nieuwe pyjama. Papa heeft niets door en de juf vindt hem mooi, dus wat wil je nog meer. Alleen mama kijkt niet zo blij als ze thuiskomt… Annemarie ten Brinke en Willemijn de Weerd zijn opnieuw in de pen geklommen. Na enkele prentenboeken, waaronder het bekroonde ”Ik ben niet bang”, verscheen er nu een bundel voorleesverhalen: ”De wiebeltand van Sofie”. De eigenwijze, vertederende kleuter Sofie staat centraal, samen met haar peuterzusje Lotte en buurjongetje Bram.

Het zijn eigentijdse stukjes geworden vol kleuterlogica, in een vlot leesbare stijl. De bekende onderwerpen uit de wereld van de kleuter komen langs: de schoolfotograaf, tanden wisselen, kappertje spelen, logeren. Elk van de veertig verhalen beslaat twee bladzijden en is voorzien van enkele tekeningetjes.

In enkele verhalen komt het christelijk geloof expliciet ter sprake. In het verhaaltje ”bidden” bijvoorbeeld praten Sophie en Bram over wat bidden is. Bram bidt thuis nooit en hij denkt dat bidden alleen je handen samen en je ogen dichtdoen is. Maar Sophie weet beter: bidden is praten met God.

De bundel doet soms denken aan de Jip en Jannekeverhalen van Annie M. G. Schmidt. Dat komt misschien door de karakteristieke zwart-witillustraties van Marie-Sophie Mejan. Of gewoon door het gebruikte genre: eenvoudige kleuterverhaaltjes rond alledaagse gebeurtenissen. Maar juist dat gewone maakt het herkenbaar en daardoor zullen behalve kinderen ook -de voorlezende- volwassenen van deze bundel genieten.