En toch willen we het zo graag: vooruitkijken, inschatten, voorspellen ook. Dat is lang niet altijd verkeerd trouwens. Regeren ís vooruitzien, in economische zin moet een bouwer van een toren zijn kosten overrekenen alvorens hij aan de slag gaat, zegt de Bijbel.Als er iets is wat nauwelijks valt voor te stellen, is dat een leven zonder olie. Er zullen weinig toekomstplannen zijn die geen rekening houden met de beschikbaarheid van deze grondstof. Olie is immers overal: olie zet het wagenpark in beweging, laat industrieën draaien en zorgt er mede voor dat de mensheid kan eten. Maar zonder olie ook geen simpele balpen of mobiele telefoon, om maar eens iets anders te noemen.

Twee trendwatchers -Adjiedj Bakas en Rob Creemers- beschrijven in hun boek dat gisteren werd gepresenteerd een wereld zonder olie. Dat lijkt luchtfietserij. Olie is het smeermiddel van de economie, olie is macht, om olie worden oorlogen gevoerd. De titel van het boek -”Leven zonder olie”- is dan ook „provocatief”, aldus de auteurs. Zelfs in de groenste scenario’s zal de wereld de eerstkomende decennia niet zonder olie kunnen, zo stellen zij.

De achterliggende gedachte bij het schrijven van het boek is een waardevolle: de klimaatsverandering vraagt om duurzame scenario’s, waarbij het huidige verbruik van energie en de daarbijbehorende uitstoot van CO(in2( geen vanzelfsprekendheid meer kunnen en mogen zijn. Wie de voorspellingen op zich laat inwerken, moet wel schrikken. Bij ongewijzigd en ondoordacht beleid zullen opkomende economieën als die van China en India een enorm beslag leggen op de energiecapaciteit, naast de claim die wij er al op leggen. Dat heeft hoe dan ook gevolgen voor het milieu, als we niet oppassen zijn dat zeer schadelijke effecten.

Zeker in het licht van het Bijbelse rentmeesterschap, waarbij de mens de opdracht heeft om de aarde te bebouwen en te bewaren, verdienen de beschreven trends in ”Leven zonder olie” aandacht. Dan moet -bijvoorbeeld- het idee van de bekende ruimtevaarder Wubbo Ockels om windmolens als een soort reuzenvlieger hoog in de lucht te hangen niet bij voorbaat worden weggelachen. Maar ook het onderbouwde pleidooi voor meer -maar veiliger- kerncentrales mag niet uit de weg worden gegaan.

Niet bij de pakken neerzitten dus, maar met Luther een boom planten, zelfs al vergaat morgen de wereld, zoals oud-topman van Shell Nederland Rein Willems gisteren betoogde.

De Club van Rome, een groep bezorgde wetenschappers die zich in de jaren zestig boog over voedsel- en energievraagstukken, voorspelde dat in het jaar 2000 de olie op zou zijn. Nieuwe technologische inzichten geven aan dat nog maar 25 procent van de olievoorraad is verbruikt. Dat is geen vrijbrief om het er maar van te nemen. Het milieu kan ongebreideld energieverbruik simpelweg niet aan. Op luchtfietserij zit niemand te wachten, wel op originele zienswijzen die oplossingsrichtingen aanwijzen. Trendwatching is dan zo verkeerd nog niet.