Bijna 15 miljard kost het de overheid in 2008 om de hypotheekrenteaftrek in stand te houden. Dit enorme bedrag is het gevolg van de almaar oplopende hypotheekschuld. Vanaf 2000 steeg deze schuld met jaarlijks 10 procent van 300 miljard naar bijna 600 miljard nu. Die stijging gaat door zonder dat er enig beleid op volgt. De toename wordt veroorzaakt door de stijgende huizenprijzen en de massale overstap van huizenbezitters naar aflossingsvrije hypotheken.Zowel CPB (Centraal Planbureau), SEO (Stichting voor Economisch Onderzoek) en IMF (Internationaal Monetair Fonds) berekende de negatieve effecten van dit heilloze beleid op de economie. Afschaffen van de hypotheekrenteaftrek zou miljarden voor de economie van Nederland opleveren, de inkomens doen stijgen en 15.000 arbeidsplaatsen extra opleveren.

Vooruitschuiven
De miljoenennota gaat aan dit vraagstuk geheel voorbij. Voor de bühne wordt er op de aftrek van de tophypotheken bezuinigd. We spreken dan over huizen van boven de miljoen. Zo wordt ons zand in de ogen gestrooid. Er verandert zo goed als niets. Deze regering schuift de moeilijke vraagstukken vooruit. In dit geval zijn de huurders daar de dupe van, want door dit beleid blijft hun inkomen 3 procent achter, aldus het CPB, dat dit berekende als het effect van het halsstarrig vasthouden aan de aftrek.

Maar ook de woningmarkt loopt er totaal door spaak. De huizenprijzen zijn hoog en starters komen niet meer aan de bak. De Nederlandsche Bank concludeert dat de hypotheekrenteaftrek de woningmarkt verstoort en leidt tot oneigenlijk gebruik.

Dit kabinet heeft Nederland op het gebied van wonen niets te bieden. Zijn eigen norm voor het aantal te bouwen woningen wordt nu al niet gehaald en dat komt doordat de regering zelf alleen maar dingen doet die leiden tot minder nieuwbouw. Bij de woningcorporaties worden miljarden weggehaald, waardoor daar door onzekerheid terughoudendheid ontstaat. Het beloofde herstel van de korting op de huurtoeslag (200 miljoen voor de rijksbegroting) blijft vooralsnog uit.

Verkrampt
Kortom, de huidige coalitie is verkrampt en durft niet te regeren, maar houdt angstvallig vast aan oude systemen waarvan iedereen inmiddels is overtuigd dat die niet meer werken maar, integendeel, tegenwerken. Met echte politiek heeft het weinig te maken, het is angst voor het buiten de boot vallen van politieke partijen. Of dit machtsgerichte denken iets oplevert, valt ten zeerste te betwijfelen.

De auteur is directeur van Patrimonium woonstichting in Veenendaal .