Ds. Buijs drong er bij de studenten op aan vooral het persoonlijk geestelijk leven niet te verwaarlozen. „Je kunt veel met theologie bezig zijn, maar ondertussen met een lege ziel op aarde rondlopen. Beef je nog wel voor het Woord van God?”De voorzitter van het curatorium van de Christelijke Gereformeerde Kerken pleitte voor „verborgen vriendenverkeer” tussen God en de student of docent. „Wanneer wij horig zijn aan het Woord, opent de Vader Zijn hart voor ons en delen we in Zijn heilsgeheimen.” Dat is niet alleen iets voor de stille kloosterzaal, vindt de predikant. „Nee, vanuit de verborgenheid laat God het licht schijnen over het volle leven.”

De Apeldoornse nieuwtestamenticus prof. dr. T. M. Hofman verzorgde dit jaar de zogenoemde rede tijdens de bijeenkomst, die plaatshad in de aula van de universiteit. Zijn lezing had als titel ”Een kijk op de kerk in Handelingen. De visie van Hugo de Groot op de relatie kerk en synagoge.”

De christenhumanist Hugo de Groot (Grotius), „zonder overdrijving een van de belangrijkste personen uit onze nationale geschiedenis”, was volgens prof. Hofman een „erudiet geleerde.” Die geleerdheid uitte zich volgens de hoogleraar onder andere in zijn filosofische en theologische belangstelling. De ”Aentekeningen op het Nieuwe Testament” van Hugo de Groot zijn nog steeds „de moeite waard” om geraadpleegd te worden, meent de Apeldoornse nieuwtestamenticus.

Prof. Hofman: De ”Aentekeningen” van Hugo de Groot reiken ons inhoudelijk veel aan over de organisatie van de Vroege Kerk en over de spanningen tussen christenen uit de Joden en christenen uit de heidenen. „In Grotius’ beschrijving van de Vroege Kerk en haar organisatie treft ons de blik van de rechtsgeleerde, die speurt naar orde en recht.”

Volgens de Apeldoornse hoogleraar was de rechtsgeleerde ervan overtuigd dat er qua organisatiestructuur tussen de Vroege Kerk en de synagoge sprake was van verbondenheid. Zo nam de vroegchristelijke kerk op organisatorisch vlak een aantal dingen over van de synagoge.