Hè, hè. ’t Heeft een poos geduurd, maar nu is dan toch eindelijk het besef doorgebroken dat de overheid wel dégelijk zedenmeester is. Jarenlang keken ministers die er op werden aangesproken dat ze ook een taak hebben wat betreft het geestelijk wel en wee van het volk, snel de andere kant op. Maar nu de wal het schip heeft gekeerd, blijkt hoe kortzichtig die politiek was. Met als gevolg dat een commissie recht moet gaan breien wat in vele jaren scheef is gegroeid. De SGP helpt het premier Balkenende hopen!

Dit wordt geen verhaal van SGP’ers die zeggen het altijd al gezegd te hebben - hoewel dat wel waar is natuurlijk. Dit is óók geen bijdrage over ministers die oproepen tot een ”ethisch réveil”, maar zelf geen goed voorbeeld geven - en dus een tikkeltje ongeloofwaardig zijn. En dit wordt evenmin een artikel waarin breed wordt uitgemeten hoe ver Nederland al weg is - hoe triest dat feit op zich ook is. Nee, wat wij willen is de discussie over waarden en normen een zetje geven in de goede richting.

Niet nodig
Op dit moment richt alle aandacht zich op de door premier Balkenende aangekondigde commissie waarden en normen. Hoon en lof vielen hem ten deel. De SGP kan, mede omdat dit punt altijd hoog in ons vaandel heeft gestaan, niet anders dan positief zijn over Balkenende’s initiatief. Al was het maar omdat dit thema nu volop aandacht krijgt. Maar daarbij past tegelijkertijd een even noodzakelijke als ontnuchterende kanttekening. Dat is deze: zo’n commissie zou niet eens nodig moeten zijn. In ons land maakt de regering, samen met Tweede en Eerste Kamer, wetten en regels. De daarin vastgelegde ”waarden en normen” gelden voor iedereen. Een commissie is op zichzelf genomen dan ook mooi, maar voorop moet blijven staan dat het de wetgever is die bepaalt wat wel en wat niet kan en mag.

Daar zit ’m het probleem ook niet. Het grootste probleem waar we tegenaan lopen is niet zozeer dat er geen wetten en regels zijn, maar dat de bestaande wetten en regels ”gewoon” niet (meer) worden nageleefd. Dat vinden we zelfs zó gewoon, dat als een overtreding wél wordt bestraft, we er vreemd van op kijken. Zie minister Heinsbroek, die een bekeuring wegens te hard rijden eigenlijk onterecht vindt. Zo diep is het gedogen er bij ons al ingesleten. Een goed begin zou het daarom zijn als de al bestaande wetten en regels weer ”gewoon” zouden worden nageleefd. En -dat is harde noodzaak- dat daarop wordt toegezien. Consequent, zonder aanzien des persoons en zonder pardon. Wie toch over de schreef gaat, gaat voor de bijl. Niet met een dienstverleninkje zus of een voorwaardelijkje zo, maar met een straf die ook nog echt als een straf wordt ervaren. Dan sla je drie vliegen in één klap: de dader leert z’n les, eventuele kompanen of navolgers bedenken zich voortaan wel twee keer en de maatschappij als geheel is in ieder geval voor een poosje van overlast verlost. Als we hiermee beginnen, is er al veel gewonnen - daar hoeft geen commissie aan te pas te komen. Begint eer ge bezint!

Fatsoen
Daarnaast zijn er de gewone omgangsvormen, de fatsoensregels. Dikke wetboeken zijn daarvoor niet nodig, want beleefdheid laat zich niet afdwingen. Dat is vooral een kwestie van doen. Hier komt het aan op goede opvoeding, degelijk onderwijs en het goede voorbeeld. De overheid kan hierbij meestal alleen maar indirect sturen. Maar -en dat is het dubbele van de huidige roep om meer waarden en normen- het beroerde is nu juist dat waar dat dan gebeurt, de regering in de verkeerde richting werkt. In ieder geval tot nu toe. Dan hebben we het bijvoorbeeld over een gezinsbeleid dat mannen en vrouwen en kinderen uit elkaar speelt of een mediabeleid dat grof verbaal en lijfelijk geweld ongemoeid laat. Een kind kan begrijpen dat op die manier alle maatregelen om het weer veiliger en leefbaarder te krijgen al bij voorbaat tot mislukken zijn gedoemd. Wie wil dweilen, moet wel eerst de kraan dichtdraaien.

Het is al even aangestipt, opvallend is dat het geluid dat de overheid zich mag, ja moet bemoeien met wat goed en kwaad is, in Den Haag weer mag. Dat is wel eens anders geweest. Nog maar een halfjaar geleden zei VVD-voorman Hans Dijkstal dat hij het vreselijk vond wat de tv zoal aan vuil te bieden heeft, maar, voegde hij er in een adem aan toe, ik doe er niks aan, want mijn liberale beginselen verbieden dat. Ook ”links” redeneert zo, zij het vanuit een andere invalshoek. Cruciaal daarbij is dat ”links” én ”rechts” er ten diepste van uit gaan dat de mens goed is en zélf het recht en de vrijheid heeft om te bepalen wat hij wil. De overheid geen zedenmeester dus.

In zonde gevallen
Christenen die zich nog gelegen laten liggen aan de boodschap van de Bijbel hebben een veel realistischer mensbeeld. Zij weten dat de mens in zonde gevallen is, of, zoals de goede en heilige God het Zelf zegt, neigt tot het kwade. Wie z’n ogen en oren open heeft en zichzelf kent, weet dat dat de werkelijkheid is van elke dag - van vandaag, van gisteren (de geschiedenis van de mensheid bewijst het) en van morgen, tot de jongste dag. Dat is de realiteit, of je ’t gelooft of niet. Díe realiteit kan niet anders dan consequenties hebben voor wat de overheid te doen staat. Dat is het handhaven van recht en gezag. In Bijbelse termen: het waarborgen dat de burgers een stil en gerust leven kunnen leiden in alle godzaligheid en eerbaarheid.

Iemand zal zeggen: dat hebben we van de SGP al vaker gehoord. Klopt! Net als het geluid dat er voor een echte keer ten goede meer nodig is dan goedbedoelde commissies en prachtige rapporten. Een ommekeer is nodig. Dat geluid is dag in dag uit actueel, en de SGP wil daar op blijven wijzen. Daar hoeven we ons helemaal niet voor te schamen, dat is een eer. Het CDA, premier Balkenende voorop, moet dan ook worden aangemoedigd om de dingen gewoon bij de naam te noemen. De bijbelse lessen zijn het waard door iedereen gehoord en ter harte genomen te worden. Toen het kabinet van start ging, trad de SGP de nieuwe ploeg positief tegemoet, hopend dat het CDA de C nu hoog zou houden. In dat licht staat dit artikel. De SGP wil blijven stimuleren en meedenken. Het gaat om niets meer of minder dan het behoud van héél Nederland!

De auteurs zijn voorzitter respectievelijk voorlichter van de SGP-fractie in de Tweede Kamer.