Een vaalgrijze sluier onttrekt de Peloponnesos vrijwel aan het gezicht. Het tastbare bewijs van de vele bosbranden die al een flink deel van het Griekse schiereiland in de as hebben gelegd. Vanuit de lucht is nauwelijks voor te stellen welk drama zich nog altijd in het gebied afspeelt.Een hevige rukwind brengt het KLM-toestel even uit de koers, in de laatste kilometers voor de landing. Het zijn juist die winden die de Griekse autoriteiten zo veel zorgen baren. Zij wakkeren elke vuurhaard binnen no time tot een allesverzengende bosbrand aan. Voor later deze week is een nog verder toenemende wind voorspeld, waardoor de vrees groeit voor nieuwe vuurzeeën.

Athene is grotendeels voor het vlammengeweld gespaard gebleven. Twee weken geleden bereikte het vuur enkele noordelijke buitenwijken, maar die dreiging is afgewend. Toch is ook de Griekse hoofdstad volledig in de greep van de bosbranden. Uur na uur vertoont de televisie beelden van zwartgeblakerde dorpen, uitgeputte brandweerlieden en wanhopige slachtoffers. Op straat is het drama het gesprek van de dag.

Boven de stad cirkelt voortdurend een helikopter, speurend naar mogelijke vuurhaarden. In de buitenwijken van Athene patrouilleren speciale legereenheden, om potentiële brandstichters van snode plannen te weerhouden. Ook in het centrum is extra politie ingezet.

Voor het parlement trotseert een groep betogers de brandende mediterrane zon. De teksten op hun spandoeken laten aan duidelijkheid niets te wensen over. De regering is de schuld van deze situatie en daar zal ze voor boeten, is de algemene teneur.

Is het niet een beetje makkelijk om de autoriteiten direct maar verwijten te maken? „Luister”, zegt de 20-jarige Andrea Mandravelis. „Bosbranden zijn niet nieuw. Die hebben elk jaar weer plaats. Waarom heeft de regering dan geen gedegen plan van aanpak, een preventieplan gemaakt? Ze zijn puur nalatig geweest - en dat vind ik onvergeeflijk. We hebben het wel over 64 doden. En dan heb ik het nog niet eens over de schade.”

De regering is bepaald niet de enige die de schuld van het bosbranddrama krijgt. De ene na de andere complottheorie steekt de kop op. Aanhangers van de regering beweren dat de oppositie achter het aansteken van de branden zit, om de regering in diskrediet te brengen en zo politiek gewin te behalen bij de aanstaande verkiezingen van 16 september. Projectontwikkelaars komen er evenmin goed van af. Zij zouden opzettelijk kaalslag laten plegen, zodat de grond in aanmerking voor lucratieve nieuwbouwprojecten komt.

Dan is er nog de verklaring dat een militante groepering de vlammenzee heeft veroorzaakt, om Griekenland te destabiliseren, in de aanloop naar de stembusstrijd. Overigens heeft de Griekse brandweer in enkele tientallen gevallen vastgesteld dat achtergelaten huisvuil -een onuitroeibare praktijk- de boosdoener was, doordat glasscherven als brandglas fungeerden.

Dimitri Stavros heeft geen behoefte aan al die theorieën. De 72-jarige Griek rookt bedachtzaam een sigaartje, op een steenworp afstand van de Akropolis. „Het ergste is dat we waarschijnlijk weer niets van deze ramp zullen leren. We veroordelen brandstichters, de overheid, het systeem, onze misdadige maatschappij - ga zo maar door. Allemaal excuses om onze verantwoordelijkheid te ontlopen. Wij kunnen projectontwikkelaars wel de schuld geven, maar ik hoor niemand protesteren tegen al die mensen die er zo nodig een tweede huis op de Peloponnesos op na moeten houden - om maar een voorbeeld te noemen.”

„Er is één ding dat we niet doen”, vervolgt de gepensioneerde docent geschiedenis. „De situatie eerlijk onder ogen zien, nagaan waar we fouten hebben gemaakt en nalatig zijn geweest. En die fouten vervolgens rechtzetten. Ik weet zeker dat als we volgend jaar weer zo’n drama meemaken, we opnieuw in verwijten en tijdelijke oplossingen blijven steken. Een land dat niet van zijn fouten leert, zal simpelweg van de ene in de andere ramp terechtkomen.”

Stavros wijst op het Parthenon, de machtige tempelruïne, die zich koestert in de laatste stralen van de avondzon. „Kijk, dat is het symbool van de hoogstaande cultuur die we eens hadden. Wij werden verondersteld een van de wijste volken op aarde te zijn. Grote filosofen hebben we voortgebracht. Ik heb de indruk dat daar niet veel meer van over is.”