Ze worden de ”snakeheads” genoemd, de slangenkoppen van een monsterlijke organisatie die arme Chinezen naar andere landen ’exporteert’, om hen vervolgens jarenlang als slaven te laten werken om hun reis naar een betere toekomst terug te betalen. Anno 2007 floreert de slavenhandel vanuit China als nooit tevoren en raakt zelfs landen als Suriname.Van oudsher maken Chinezen deel uit van de Surinaamse samenleving. Maar de immigranten die tussen 1880 en 1980 naar het Zuid-Amerikaanse continent kwamen, deden dat op vrijwillige basis. Deze Hakka-Chinezen uit de provincie Kwan Dong zochten met succes naar een beter bestaan en zijn inmiddels volledig geïntegreerd.

Hoe anders is dat met de Chinezen die door tussenkomst van de snakeheads emigreren. Voor bedragen die kunnen oplopen tot 30.000 euro per persoon worden de gelukszoekers buiten de grenzen van China gebracht, meestal met medewerking van de Chinese autoriteiten en van het land van bestemming. Zo is van Surinaamse diplomaten op de ambassade in Peking bekend dat ze tegen betaling van een paar duizend euro visa afgeven. Eenmaal in Suriname krijgen de nieuwkomers binnen enkele weken een verblijfsvergunning en kunnen zij zich laten naturaliseren.

De mensenhandel floreert dankzij de grote armoede in China. Vooral grote vissers- en landbouwfamilies leggen vaak al hun geld bij elkaar om de man of de vrouw te steunen van wie ze hopen dat die het financieel veel beter krijgt en hen uit de misère in het overvolle China zal kunnen halen. Maar veel Chinezen die hun land ontvluchten, kunnen de dure emigratie niet betalen. In ruil zijn ze gedwongen om tien jaar of langer gratis, of voor slechts een paar dollar per maand, te werken. Meestal belanden ze in supermarkten in de hoofdstad Paramaribo of in andere regio’s, die de afgelopen vijftien jaar als paddenstoelen uit de grond zijn geschoten. Jonge vrouwen wacht een nog treuriger lot. Zij worden te werk gesteld in de vele massagesalons, zoals bordelen in Suriname worden genoemd.

„Wie het aandurft om eenmaal op de plaats van bestemming aan de snakeheads te ontsnappen, tekent zijn eigen doodvonnis”, zegt een Chinees die sinds vijftien jaar in Suriname woont. „Je wordt zonder pardon vermoord, in stukken gesneden en ergens in de jungle gegooid. Vrijwel niemand weet dat je in Suriname was, dus niemand mist je.”

Over de praktijken praten is ook levensgevaarlijk. De uitgever van de wekelijkse Chinese krant die op de Surinaamse markt verschijnt, werd met de dood bedreigd na een artikel te hebben gepubliceerd over de snakeheads. Hij werd gedwongen politiebescherming te zoeken.

De Surinaamse regering is op de hoogte van de Chinese praktijken, maar gedoogt deze uit vrees het bevriende China voor het hoofd te stoten. Bovendien investeert China in tal van projecten die de Surinaamse overheid zelf niet kan betalen.