Het kan niet anders of deze boeken hebben een grote invloed op de denkwereld van zowel kinderen als volwassenen. Daarom verbaast het niet dat de Anglicaanse Kerk vrijdag, aan de vooravond van de publicatie, aangaf de hype rond Harry Potter te willen gebruiken om jongeren in aanraking te brengen met het christelijk geloof. Een van de bisschoppen prijst de nadrukkelijke aanwezigheid van christelijke deugden als liefde, vriendschap, moed, loyaliteit, respect en bescheidenheid. Ook de anglicaanse gemeenschap zelf zou nog wel een paar lesjes kunnen leren uit „het evangelie naar Harry Potter”, meent hij.Zo vernieuwend is die gedachte niet. Predikanten uit de tijd van de (Nadere) Reformatie verwezen steevast naar heidense schrijvers. Calvijn beriep zich daarbij op de kerkvader Basilius, die vond dat zijn studenten de Griekse heldenverhalen op een christelijke manier konden lezen. Wie niets aan durft halen uit heidense schrijvers, is te voorzichtig, zegt de reformator als hij uitlegt waarom Paulus ook heidense dichters citeert.

Zijn de belevenissen van tovenaarsleerling Harry daarmee ook geschikte kost voor hedendaagse evangelisten? Wie Gods Woord wil verkondigen aan de generatie jongeren die groot is gebracht met boeken en films vol geweld en magie, zal in Harry Potter zeker aanknopingspunten vinden. De strijd tussen goed en kwaad, liefde door zelfopoffering - dat zijn thema’s die een evangelist zeker kan benutten, om van daaruit te verwijzen naar wat de Bijbel over deze begrippen zegt.

Vanuit dat oogpunt bezien is het inderdaad een verdienste dat auteur Rowling miljoenen lezers heeft geconfronteerd met deze thema’s. Is de serie boeken daarmee ook zonder meer een aanrader voor christelijke jongeren? Dat hangt af van de vraag wat het zwaarst weegt. Aan de ene kant staat de positieve strekking van het geheel en de moraal die uit de verhalen spreekt. Daartegenover staan de gebruikte magische beelden, de akelige passages vol geweld en dood, de hoeveelheid angst en woede en verdriet, en het effect daarvan op kinderen.

Het is jammer dat de auteur voor haar positieve boodschap een voertuig gekozen heeft dat op zo veel punten in flagrante strijd is met de boodschap van de Bijbel. Voor christenen zijn er veel betere bronnen beschikbaar om de genoemde deugden te leren kennen. Als Calvijn de boeken van heidenen vergelijkt met de Bijbel heeft hij weliswaar waardering voor hun diepe en welsprekende betoog, maar „toch is het niets dan rook geweest en bedrog.”

Wie regelmatig de confrontatie moet aangaan met seculiere jongeren kan zich wapens kiezen uit de centrale boodschap van de Potterboeken. Maar wie zichzelf wil vormen door een goed boek kan Harry Potter beter links laten liggen en andere kost kiezen.