Wat een onzin verkondigt Bart Jan Spruyt in het RD van vrijdag! Met grote woorden als „huiveringwekkend voorstel” van Rouvoet als „een soort neoconservatief van het ergste soort” die problemen zou oplossen „via links-dirigistische programma’s”, valt hij diens plannen rondom jeugdzorg aan.Rouvoet krijgt van Spruyt te veel eer. De minister doet niet meer dan het uitwerken van ontwikkelingen die de voorgaande jaren allang in de gemeenten aangestuurd worden. Rouvoet bevestigt zelf (zie RD van zaterdag) dat hij niet veel toevoegt. „Ik ga stroomlijnen en uniformeren.”

Spruyt valt niet zozeer Rouvoet aan, maar de vele wethouders die al jaren bezig zijn om kwetsbare jongeren toch een toekomst met perspectief te bieden. Wethouders die als politieke bestuurders het dichtst bij de burgers zitten en daarbij nadrukkelijk met problemen van ouders en jongeren, ook achter de voordeur, geconfronteerd worden. Wethouders die daarom al jarenlang gemotiveerd bezig zijn met verbeteringen rondom de zorg van probleemgezinnen. Dat dit geen overbodige luxe is bewijzen de hoge cijfers over kindermishandeling.

Geen staatsopvoeding
Vooral als SGP-wethouder die zich sinds 2002 nadrukkelijk met deze ontwikkelingen bezighoudt, voel ik me aangesproken door de ongenuanceerde woorden van Spruyt. Mijn gemeente Katwijk loopt al jaren (sinds 1999) voorop in een integrale benadering van kwetsbare kinderen en gezinnen. In Katwijk is het inmiddels landelijk veel toegepaste ZorgAdviesTeam geboren, een zorgnetwerk rondom school. Opvoedingsondersteuning wordt in Katwijk al jarenlang gesubsidieerd. Dat heeft niets met normen en waarden te maken, maar met het bijbrengen van vaardigheden in het opvoeden. Dus niks geen staatsopvoeding!

Ook hebben wij de afgelopen drie jaar de pilot Stevig Ouderschap gefinancierd. En ja, daarbij komen hulpverleners achter de voordeur via huisbezoeken in gezinnen met een verhoogd risico op opvoedingsproblemen. Voorkomen is immers beter dan genezen.

Vanaf 2006 werken we als wethouders van Leiden, Alphen aan den Rijn en Katwijk aan een betere afstemming van informatie-, bestuurs- en zorgketens. Dit heeft inmiddels geresulteerd in een convenant vroegsignalering en zorgcoördinatie. Inderdaad, het door Spruyt verfoeide elektronisch kinddossier (EKD) en de verwijsindex.

Van ieder kind bestaan er echter allang papieren dossiers. Het EKD zorgt er alleen voor dat dit digitaal beschikbaar komt, zoals de meeste huisartsen ook al elektronische patiëntendossiers hebben. De verwijsindex is juist bedoeld om te voorkomen dat hulpverleners rondom een probleemgezin langs elkaar heen werken en niet van elkaar op de hoogte zijn. Om situaties als ’Savanne’ zo veel mogelijk te voorkomen.

Geld
Er is overigens wel terechte kritiek op minister Rouvoet. Hij geeft gemeenten veel te weinig geld om het EKD goed te kunnen invoeren. Rouvoet, kom over de brug met voldoende middelen om deze noodzakelijke maatregelen ook echt waar te kunnen maken!

Tast ik met deze inzet de soevereiniteit van het gezin aan? Natuurlijk niet. De primaire verantwoordelijkheid van het gezin voor de opvoeding blijft het uitgangspunt. Maar als de heer des huizes op soevereine wijze zijn vrouw slaat of zijn dochter misbruikt en dat wordt gesignaleerd, moeten wij dat dan maar laten gebeuren? Of moet de overheid dan niet als schild der zwakken ingrijpen ter bescherming van het kwetsbare? De soevereiniteit op deze wijze verabsoluteren, wat Spruyt doet, is niets anders dan ideologische verblinding van een conservatief!

De auteur is wethouder in Katwijk.