Die Zeit
Het Duitse weekblad Die Zeit noemt de toewijzing van de Olympische Winterspelen van 2014 aan de Russische stad Sotsji een overwinning voor de Russische president Poetin.„Eindelijk voelt Rusland zich gewaardeerd. Wat aardgas noch intercontinentale raketten konden bewerkstelligen, hebben de palmen van Sotsji gerealiseerd, inclusief de op 45 minuten afstand gelegen pistes van Krasjnaja Polana.

Het is Vladimir Poetins triomf. Sotsji levert de Russische president in zijn laatste regeringsjaar niet alleen een succesverhaal in zijn kronieken op, maar tegelijk een elegante kans op een veiligstelling van zijn macht. De keuze voor Sotsji vijzelt het zelfbewustzijn enorm op en zal de economie van Rusland een impuls geven.

Voor enkele Russische strijders voor de mensenrechten is Sotsji een „toegangskaart tot de beschaafde wereld.” De olympiade kan de bedreigde democratie in het land nieuwe kracht verlenen. Rusland, zo luidt de gedachte, „staat de volgende jaren onder streng internationaal toezicht.”

Veel tegenstanders daarentegen zijn teleurgesteld door de keus van het Olympisch Comité. Ze vrezen dat hierdoor Poetin zijn macht zal handhaven. Sotsji is Poetins project en wie heeft meer recht de winterspelen van 2014 te openen dan hij? Mogelijk treedt hij volgend jaar af als president, om zich in 2012 opnieuw te kandideren. De grondwet verbiedt alleen drie opeenvolgende ambtstermijnen. Zo biedt Sotsji Poetin de kans een persoonlijk Olympisch motto te realiseren: Aan de macht blijven is alles.”

Le Monde
De Franse president Nicolas Sarkozy heeft gisteren aangekondigd Franse gevangenen op 14 juli niet langer gratie te verlenen. Een maatregel waarin het dagblad Le Monde zich wel kan vinden.

„De geschiedenis door diende de presidentiële gratieverlening als een veiligheidsklep voor het legen van overbevolkte gevangenissen. Zij maakte elk jaar de vervroegde vrijlating van zo’n 3000 tot 5000 gedetineerden mogelijk. Een opluchting voor het gevangenispersoneel, dat veelal onder druk staat. Maar deze niet-gedifferentieerde, onrechtvaardige en onbegrijpelijke maatregel heeft iedere betekenis van sociaal pardon verloren. De rechters die over straftoepassing gaan en die als taak hebben de rechterlijke uitspraken conform de situatie van de veroordeelden uit te voeren, en de sociaal werkers die belast zijn met hun herintegratie, hebben de absurditeit aan de kaak gesteld.

Waardoor moet de maatregel worden vervangen? Op dit moment gaat het gevangeniswezen uit van een nooit eerder bereikt aantal gevangenen van 67.000 in het voorjaar van 2008. De minister van Justitie, Rachida Dati, zegt dat ze het programma voor strafaanpassing en alternatieven voor opsluiting opnieuw wil lanceren: voorwaardelijke invrijheidsstelling, elektronische polsband, gedeeltelijke invrijheidsstelling. Dat zijn volgens alle deskundigen op het gebied van justitie de maatregelen waarmee de strijd tegen recidive werkelijk kan worden aangebonden. Helaas hebben de rechters het vertrouwen in die oplossingen verloren omdat de controle daarop -bij gebrek aan middelen- ondeugdelijk is.”

De Standaard
De Belgische krant De Standaard vraagt in een commentaar de slachtoffers van de Eerste Wereldoorlog niet te vergeten. Deze week is het negentig jaar geleden dat de derde slag bij Ieper plaatsvond.

„Roesbrugge, Proven, Poperinge, Ieper, Boezinge, Langemark, Bikschote, Woumen, Diksmuide, Pervijze, Nieuwpoort… Op hun weg naar de streep in Gent zullen de renners van de Ronde van Frankrijk vandaag door al deze liefelijke gemeenten in de Westhoek van ons land racen.

Weinigen van de renners zullen het beseffen, maar met hun doortocht door de Westhoek rijden ze door een van de meest beladen historische plekken van West-Europa. Hier, in dit mooie stuk van West-Vlaanderen, speelde zich een cruciaal hoofdstuk van de Eerste Wereldoorlog af. De vele wegwijzers die de renners zullen zien naar de oorlogskerkhoven zijn de laatste herinneringen aan de vreselijke en soms zinloze veldslagen die hier negentig jaar geleden hebben plaatsgevonden. Hier, in het slijk en de modder, sneuvelden honderdduizenden jonge mannen. Gedood door kogels, gestikt in het mosterdgas dat yperiet werd genoemd, naar de naam van de stad Ieper.

Later deze week komt de Britse koningin op deze plaats de negentigste verjaardag herdenken van een van de belangrijkste slagen van die Groote Oorlog, de derde slag bij Ieper of de Slag van Passendale. Tussen 12 juli 1917 -straks negentig jaar geleden- en eind september van datzelfde jaar werden bijna 90.000 soldaten gedood.

Vier Britten werden pas vorige week begraven. Slechts één van de vier kon nog worden geïdentificeerd. Zijn naam was Richard Lancaster. Met zijn 32 jaar was hij ”oud” toen hij in de nacht van 9 op 10 november 1914 sneuvelde. Hij werd met militaire eer begraven.

Laat ons dus blij zijn dat jonge mannen door de Westhoek kunnen stormen. Maar laat ons terzelfder tijd nooit vergeten dat ze dat mede kunnen omdat er negentig jaar geleden jonge mensen hun leven gaven in het slijk rond Ieper.”

Samenstelling: buitenlandredactie