De bekentenissen staan in het tweede deel van de biografie van de Russische sterke man van de hand van Oleg Blotski. Critici hadden het eerste deel, dat handelt over de jeugd van Poetin, afgedaan als een hagiografie, een levensbeschrijving van een heilige.

Ludmila laat weten dat haar man ook nadat zij waren getrouwd slecht op zijn horloge kon kijken. Hij kwam regelmatig niet opdagen voor het eten, zonder even te bellen. Tijdens hun verblijf in de voormalige DDR, waar Poetin zich nuttig maakte als KGB-agent, kwam de zorg voor hun twee jonge dochters geheel op de schouders van Ludmila terecht.

Het was haar toen in elk geval wel duidelijk wat Vladimir voor de kost deed. De eerste anderhalf jaar van hun romance had hij verzuimd dat te vertellen.

Poetin zelf zegt in dit tweede deel van zijn biografie dat hij in 1991, nadat hij de KGB had verlaten, een carrière als taxichauffeur heeft overwogen om zijn gezin te kunnen onderhouden. Hij bleef behouden voor de Russische politiek toen hij een baan kreeg aangeboden aan de universiteit van Sint Petersburg. Later werkte hij voor de burgemeester van de stad en verhuisde vervolgens naar Moskou om de FSB, de opvolger van de KGB, te leiden.