Hij valt op zijn knieën. Wij weten dat God zowel een God is van het lichaam als van de ziel. Hij eist daarom zowel een uitwendige eerbiedige gestalte van het lichaam, als de inwendige ijver van het hart. Misschien dat Stefanus stond, toen hij voor zichzelf bad. Nu hij bidt voor zijn vijanden knielt hij neer. Hij wist dat hun zonden zeer groot waren en daarom bidt hij ernstig en nederig.Hoewel het hart het voornaamste is in het gebed wat God van ons eist, is het echter soms nodig uiterlijke gebaren te gebruiken. God wil immers uiterlijk en innerlijk gediend worden. Het is bekend dat de heiligen verschillende gestalten aannamen om te bidden. Soms stonden zij, soms lagen zij neergebogen met hun aangezicht tegen de aarde, soms breidden zij hun handen uit naar de hemel. Maar het was altijd een bewijs van hoge eerbied en diepe vernedering, ook in het geval dat zij op hun knieën vielen, zoals Stefanus hier doet.

Johannes Visscherus, predikant te Amsterdam (”De Theologische werken”, 1697)